[yns]

Ο καιρός μας τα χάλασε αυτό το Σαββατοκύριακο. Όχι όλο καθότι το Σάββατο κάναμε μια αξιοπρεπέστατη χωμάτινη στον Ψηλορείτη (λεπτομέρειες σύντομα). Αλλά την Κυριακή; Δεν θα είχε βόλτα; Οι προβλέψεις δεν άφηναν και πολλά περιθώρια: από το μεσημεράκι και μετά βροχές σε όλο το νομό. Και κατά τόπους έντονα φαινόμενα. Έτσι, με τα παιδιά του Συλλόγου είπαμε να μαζευτούμε στο "Endo" καφέ στο Σκαλάνι για καφεδάκι και για -ίσως- κάποια κοντινή βόλτα.

Η μοτοσυζήτηση ως γνωστόν πωρώνει! Έτσι, και μετά την απαραίτητη δόση καφεΐνης, αποφασίσαμε να πάμε στο Δεμάτι, ένα μικρό χωριό στα νότια του νομού για φαγητό. Οι όποιες φωνές λογικής σιώπησαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ο δρόμος δε που θα ακολουθούσαμε δεν θα ήταν η νέα Εθνική προς Αρκαλοχώρι αλλά μικροί, στενοί, επαρχιακοί δρόμοι που ενώνουν τα χωριά μεταξύ τους.

Έτσι ετοιμαστήκαμε και την κάναμε. Σύνολο 8 κουζουλοί: Νίκος με DR 350, Ιάκωβος με Africa Twin, Νεκτάριος με XLR 250, Νίκος με XT 660R, Νίκος με F650 GS, Νίκος με 640 Adventure, Μανόλης με Africa Twin κι εγώ με F800 GS. 7/8 με χωμάτινα λάστιχα...

Οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να πέφτουν με το που βγήκαμε από το χωριό. Αλλά ήταν τέτοιες που δεν σταματάς. Στο Αρκαλοχώρι είχε αρχίσει να σοβαρεύει το πράγμα κι ήμασταν όλοι βρεγμένοι. Αλλά είχαμε διανύσει πάνω από τη μισή απόσταση. Έτσι, όσοι είχαν και ήθελαν φόρεσαν τα αδιάβροχα. Οι υπόλοιποι απλά έγιναν μούσκεμα!

1,5 ώρα μετά την αναχώρησή μας και μετά από κάποια προβλήματα ηλεκτρικής φύσης με το DR (έσβησε 3 φορές αλλά ευτυχώς ξαναπήρε), φτάσαμε στον προορισμό μας. Πλέον έριχνε καρεκλοπόδαρα...

Τα μπουφάν και τα αδιάβροχα έξω να στεγνώνουν κι εμείς μέσα για φαΐ!!

Στην είσοδο υπήρχε το παρακάτω φυσικό γλυπτό (τα ρόδια ήταν ανθρώπινη παρέμβαση). Η ελπίδα μας ήταν να μην υπονοούσε κάτι για τον λογαριασμό!

Το μαγαζάκι πολύ προσεγμένο με Κρητική διακόσμηση και ανάλογη μουσική υπόκρουση.

Παντού υπάρχει ένας Μύθος...

Η μάχιμη παρέα.

Και μιας και μας αρέσει το συγκεκριμένο θέαμα παραθέτω κάποια ντοκουμέντα για το τι ακολούθησε..

Η κατσίκα απίθανη!

Να'τα και τα κρέατα.. Η χαρά μας απερίγραπτη..

Όταν τρώνε δε μιλάνε.

Η βροχή έξω έπεφτε ασταμάτητα..

Στην υγειά σας!

Δεν έμεινε... λέπι!!

Κι οι ρακές με το γλυκάκι..

Με τις ρακές και την κουβέντα ο καιρός είχε ανοίξει λίγο..

Κι έτσι πήραμε τα μηχανάκια και επιστρέψαμε στο Σκαλάνι από την νέα Εθνική με ανεβασμένες μέσες ωριαίες. Το όριο το έθεσε το DR καθότι το XLR του έριξε στ'αυτιά

Στο Σκαλάνι κάτσαμε για μια σοκολάτα και μετά γυρίσαμε στο Ηράκλειο.

Ήταν μια απίθανη βόλτα με γ@μάτη παρέα, ασταμάτητο γέλιο, καθόλου γκρίνια, οδήγηση στα όρια του επικίνδυνου, από αυτές τέλος πάντων που σου μένουν και που σου αρέσει να μοιράζεσαι.

ΥΓ. Με συγχωρείτε για την ποιότητα των φωτογραφιών από το κινητό αλλά καθότι κατά βάθος δεν περίμενα πως θα πηγαίναμε εκδρομή με τον βρομόκαιρο δεν πήρα φωτογραφική και GoPro. Ευτυχώς που είχα μαζί μου τουλάχιστον τα αδιάβροχα...