[Jefe]

Το ταξίδι με το πλοίο της ΑΝΕΚ, το Σάββατο 20/8, από Ancona για Πάτρα ήταν μία ευκαιρία για χαλάρωση και για έναν απολογισμό του ταξιδιού μας.
Αποβιβάστηκα στην Ηγουμενίτσα και όχι στην Πάτρα, γιατί είχα να προλάβω το μνημόσυνο του πατέρα μου. Στο κατέβασμα, στον δρόμο μεταξύ Μενιδίου και Αμφιλοχίας και συγκεκριμένα μεταξύ των χωριών Κατάφουρκο και Ανοιξιάτικο, σε μία επικίνδυνη στροφή, είχε φύγει μόλις ένα παλικάρι με μία street μοτοσυκλέτα…. Πρίν λίγο καιρό, είχε φύγει φίλος στην συγκεκριμένη στροφή…





Αμφιλοχία…



Και μετά από κάμποση ώρα, αντικρίσαμε πλέον την γέφυρα “Χαρίλαος Τρικούπης».








Αυτό το ταξίδι τελείωσε το πρωϊνό της Κυριακής 21/8. Το επόμενο υπάρχει ήδη στα σχέδια και ετοιμάζεται…
Στο ταξίδι στα Highlands έκανα κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που έκανα σε προηγούμενα ταξίδια. Συνταξιδεύσαμε με την Βάνα, μαζί με ένα άλλο ζευγάρι που δεν τους ξέραμε καλά-καλά…. Ο Κώστας και η Ελπίδα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη σε όλα! Ο Κώστας οδηγούσε όπως οδηγούσα κι εγώ οδηγούσα όπως οδηγούσε ο Κώστας. Σε όλα μας τα ραντεβού, είτε ήταν πρωί για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, είτε ήταν για να περιηγηθούμε το μέρος που είχαμε καταλύσει, τα παιδιά ήταν πάντα στην ώρα τους! Ακούραστοι πάνω στην μοτοσυκλέτα και το γέλιο δεν έλειπε ποτέ από τα χείλη τους! Ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, όταν η κούραση από την ατελείωτη οδήγηση κάποιων ημερών, και όταν δυσκολευόμασταν να βρούμε κατάλυμα, το χιούμορ δεν εξέλειπε!
Χαρήκαμε που συνταξιδέψαμε με τα παιδιά και θα το ξανακάναμε!
Η Βάνα σταθερή αξία! Όπως πάντα, άξια συνοδοιπόρος και φωτογράφος! Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις! Χρυσός!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω για την βοήθειά τους τον Μπάμπη (Babisadve) και τον Θοδωρή (Teo71), που με τις πληροφορίες τους εμπλούτισαν το ταξίδι μου. Επίσης τον FZMAN και τον painterakis, γιατί με τα οδοιπορικά τους στις συγκεκριμένες περιοχές, άντλησα πληροφορίες και εικόνες. Τον Πασχάλη(paschalis), που με επηρέασε κατά την κοπή της πίτας στην Θεσσαλονίκη, και έγειρε η ζυγαριά προς τα Highlands (ήμουν ανάμεσα στην Πορτογαλία και τα Highlands).
Και βέβαια να πω δυο κουβέντες για την μοτό μου, που έκανε 7,250 km χωρίς να μου αρνηθεί τίποτα (είμαι απαιτητικός καβαλάρης….), και χωρίς να μου ζητήσει τίποτε απολύτως.
Από τον εξοπλισμό μου, οι μπότες Rev’it (Apache), 16 μηνών μπότες, με πρόδωσαν και την πρώτη ημέρα βροχής “έμπασαν” για τα καλά…. Το αδιάβροχο παντελόνι της BMW, μετά από πέντε χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς, παρέδωσε πνεύμα κοντά στον καβάλο…
Τα αντικατέστησα στην αντιπροσωπεία της BMW στο Northampton, με ίδιο αδιάβροχο της BMW και τις μπότες με τις BMW Pro Touring II (με Gore Tex), από τις οποίες έμεινα καταευχαριστημένος. Κρίμα γιατί τις προηγούμενες μπότες τις πλήρωσα κάμποσο και ο πωλητής μου τις έδωσε για 100% αδιάβροχες….
Το κράνος που φορούσα BMW System 5, μου δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα, γιατί η “αντιθαμβωτική” ζελατίνα του, ήταν μονίμως θολωμένη, και χρειαζόταν κάθε λίγο-ενώ έβρεχε- να την ανοίγω, για να ξεθαμπώνει…. Το νερό όταν άνοιγα την ζελατίνα, κυλούσε στο εσωτερικό της μέρος και δυσκόλευε την όρασή μου, και ταυτόχρονα έβρεχε το μικρόφωνο της ενδοσυνεννόησης και την βραχυκύκλωνε….
Τα ελαστικά μου (Michelin Anakee 2), μου ενέπνεαν ασφάλεια, κάθε στιγμή πάνω στον υπέροχο Αγγλικό ασφαλτοτάπητα, που κατά το 80% του ταξιδιού, ήταν βρεγμένος. Ούτε μία φορά δεν ένοιωσα να μου φεύγει η μοτό, και ούτε μία φορά δεν ένοιωσα ανασφαλής.
Τέλος η επιλογή του προορισμού, μπορώ να πώ ότι ήταν ότι καλύτερο. Η φύση σε όλο της το μεγαλείο. Η τάξη, η οργάνωση του τρόπου ζωής, η καθαριότητα και οι υπηρεσίες που πρόσφεραν όπου κι αν βρισκόμασταν, ήταν σε υψηλά standards!
Χαίρομαι που μοιράστηκα αυτή την ταξιδιωτική μου περιήγηση μαζί σας , και προσπαθώ πάντα να δίνω εικόνες και πληροφορίες που θα βοηθήσουν άλλους, όπως κι εγώ βοηθιέμαι από άλλους ταξιδευτές που έχουν πάει στους προορισμούς που επιλέγω να πορευτώ κάθε φορά!




Jefe