Το φανάρι τελικά επισκευάστηκε με την βοήθεια του Αλκίνοου, τον οποίο και ευχαριστώ θερμά!!
Ξεκινήσαμε λοιπόν με ζέσταμα του φαναριού, με σκοπό να ξεκουμπώσει το κρύσταλλο και να έχουμε έτσι ελεύθερη πρόσβαση στο μέρος που θέλαμε..
Έλα όμως που δεν ξεκολούσε....
γιατί δεν ήταν κόλλα που βάζουν στα παρμπρίζ (όπως νομίζαμε) αλλά σιλικόνη... οπότε για να μην κάνουμε καμιά ζημιά επιχειρόντας να το ανοίξουμε, περάσαμε σε άλλη λύση!
ο μαστρο-Αλκίνοος έφτιαξε εργαλειάκι (κολαούζο) για να ανοίξει μεγαλύτερες βόλτες στην πλαστική ροδέλα:
και στην συνέχεια η βίδα κόπηκε και κολλήθηκε με μια αντίστοιχη βίδα μεγαλύτερου σπειρώματος:
Το τελικό αποτέλεσμα είναι απολύτως ικανοποιητικό και μπορώ να πώ καλύτερο και απο εργοστασιακό, μιάς και το μεγαλύτερο σπείρωμα σαφώς και αντέχει περισσότερη πίεση όταν το ελατήριο είναι πλήρως συμπιεσμένο!
Το μόνο που απομένει είναι μια τελική ρύθμιση του ύψους σε μηχάνημα και είμαι κομπλέ! Τέλος καλό όλα καλά!!
