[Markas]

Ο δρόμος γρήγορα τελειώνει σε μία στάνη. Η θέα σου κόβει την ανάσα αλλά μόνο η Κική μπορεί να την απολαύσει. Δεν ξέρω αν φαίνεται, ο δρόμος πάντως ήταν μάλλον απαιτητικός και οι πέτρες μου κλωτσούσαν συνεχώς το τιμόνι, κτυπούσαν την ποδιά και μία με κοπάνησε στο καλάμι (ευτυχώς φορούσα κατάλληλες μπότες), μην αφήνοντας μου περιθώρια εφησυχασμού. Σε κάθε ανάλογη περίπτωση ρίχνω μια κλεφτή ματιά στις γρατσουνιές της ζελατίνας που μου άφησε η τελευταία τραυματική πτώση και αμέσως συγκεντρώνομαι!

Το Λουτρό!

Φτάνουμε στη στάνη όπου ένας γεροβοσκός φροντίζει τα ζώα του. Ευγενικά μας ενημερώνει πως ο δρόμος σταματάει εκεί, οπότε δεν καθόμαστε καθόλου, χαιρετάμε και φεύγουμε.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα αυτή η αγριάδα του τοπίου, ο γκρεμός σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο κάτι μου κάνει...