Κυριακη 12-7-2009
Η κυριακη ξημερωσε πολυ ευχαριστα, αφου ειχα κανονισει ολες τις λεπτομερειες για την επιστροφη μου και το οικονομικο.
Μονο στο Γκετεμποργκ θα εμενα σε καμπινγκ, κατι το οποιο δεν με πειραζε.
300χλμ περιπου λοιπον, ανετα και διασκεδαστικα. Μπρος στα 600 και 750 που ειχα κανει τι ειναι 300χλμ;
Εκανα συναλλαγμα λοιπον στον σιδηροδρομικο σταθμο και ξεαγχωθηκα (και καποια Δανεζικα και Σουηδικα για βενζινη στο δρομο), εβαλα βενζινη και ξεκινησα. Μετα απο λιγο εφθασα στην περιφημη γεφυρα που ενωνει την Δανια με την Σουηδια. Την γεφυρα Oresund. Μια επιβλητικη κατασκευη, δειγμα του τι μπορει να κανει ο ανθρωπος. Η συνδεση με την Σουηδια ξεκιναει με μια υποθαλασσια σηραγγα και στην συνεχεια ανεβαινεις στην γεφυρα. Αυτη δεν ειναι κρεμαστη, οπως του Ριου-Αντιρειου,αλλα οι κολωνες της πατανε πανω σε μικρα νησακια, τα οποια ειναι τεχνητα φτιαγμενα γι αυτον τον σκοπο.
Αφου πληρωσα 21ευρω μπηκα στην Σουηδια. Σιγα-σιγα αρχισα να νοιωθω οτι αυτο το δυσκολο εγχειρημα που αποφασισα να κανω ταξιδευοντας μονος αρχιζει να φθανει στο τελος του και ενοιωθα περηφανος που καταφερα να το κανω.
Μπαινοντας Σουηδια το τοπιο ηταν το ιδιο σχεδον με της Δανιας. Επιπεδη, με πολυ πρασινο. Ειμαι σιγουρος βεβαια οτι πιο βορεια δεν ειναι ετσι. Παιρνοντας το Malmo ανεβηκα προς τα πανω και οταν εφθασα στο Helsinborg ηρθε η ωρα για βενζινη.
Τα βενζιναδικα στην Σουηδια (τουλαχιστον αυτα που ειδα εγω στις εθνικες οδους) δεν ειναι ακριβως πανω στην εθνικη, αλλα πρεπει να βγεις στην εξοδο και να πας λιγο πιο περα, οπως και εκανα. Φθανοντας ειδα ολους τους οδηγους να βαζουν βενζινη με πιστωτικη καρτα. Αυτο με προβληματισε και δεν ηξερα ακριβως τι να κανω. Μια πιστωτικη καρτα ειχα αλλα προσπαθω να την χρησιμοποιω μονο αν πεθαινω και δεν γινεται αλλιως.
Ρωταω μια κυρια τι γινεται ακριβως, μου εξηγει, και οταν της λεω (ψεματα βεβαια) οτι δεν εχω πιστωτικη, μου ειπε οτι αυτο που εκανα ηταν τελειως ηλιθιο. Με πηγε σ ενα αλλο βενζιναδικο που πιστευε οτι υπαρχει ταμειο αλλα δεν ηταν. Τοτε αρχισα να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου. "Θα μεινω εδω περα για παντα", σκεφτηκα. Στο τελος την παρακαλεσα να χρησιμοποιησω την δικια της καρτα και να την εδινα χρηματα και ευτυχως η γυναικα δεχτηκε. Για μενα ηταν ο σωτηρας μου εκεινη την στιγμη.
Ξεκινησα λοιπον για τα υπολοιπα 150χλμ προς το Γκετεμποργκ. Οι ταμπελες που ελεγαν ποσο απεχει το Γκετεμποργκ συνεχεια εμφανιζονταν μπροστα μου με τα χιλιομετρα να μειονονται και εγω ενοιωθα μια ανακουφιση που επιτελους καταφερα να φθασω στο μερος που ειχα φανταστει πεντε μηνες πριν. Ενοιωθα οτι ανακαλυψα την Αμερικη, ή κατι τετοιο, τελος παντων.
Εφθασα στο καμπινγκ στις 230μμ και αφου εστησα την σκηνη, πηγα να συναντησω στο ξενοδοχειο εναν πατερα με το παιδι του απο την αποστολη που ειχε ερθει πιο νωρις.
Το καμπινγκ στο Γκετεμποργκ ηταν σε μια πανεμορφη και καταπρασινη περιοχη, η οποια ομως ονομαζοτανε Skatas!!!!!!!
Ερχοντουσαν εκει με σκηνες και με τροχοσπιτα, εφερναν ακομα και τ αλογα τους και εκαναν ιππασια στο δασος, αλλα και τα ποδηλατα. Απιστευτο μερος για να βρισκεται τοσο κοντα στην πολη.
Κατα τις 430 συναντησα τον πατερα στο ξενοδοχειο και ξεκινησαμε (με νοικιασμενο αμαξι αυτος, με μηχανη εγω) να παμε στο αεροδρομιο να συναντηθουμε με τους υπολοιπους που θα ερχοντουσαν στις 6μμ.
Μολις πατησαν το ποδι τους στην αιθουσα και αφου ειχαν μαθει απο την γυναικα μου τι περασα για να ερθω Γκετεμποργκ, ενας αλλος πατερας μου ειπε οτι καποιος δεν ηρθε τελικα και οτι το δωματιο στο ξενοδοχειο δεν το ειχε ακυρωσει!!! Ετσι θα μπορουσα να μεινω εγω εκει και οχι στο ξενοδοχειο. Εκεινη τη στιγμη ενοιωσα οτι ο ΘΕΟΣ ειναι μεγαλος και οτι πρεπει να με λυπηθηκε για να συνεβη αυτο το πραγμα.
Πηγαμε λοιπον στο ξενοδοχειο και αφου επιβεβαιωθηκε οτι οντως το δωματιο υπαρχει, πηρα το κλειδι και τραβηξα προς το καμπινγκ για να μαζεψω τα πραγματα μου. Ειχα απλα προλαβει να στησω την σκηνη, την ειδα, ωραια ητανε, και την ξαναμαζεψα!
Το δωματιο ηταν πρωτης κατηγοριας. Απο τα Skatas πηγα στον παραδεισο, κυριολεκτικα!
Ετσι λοιπον περασαν οι μερες στο Γκετεμποργκ.
Το τουρνουα, το Gothia Cup, ηταν τρομερη διοργανωση, 60 χωρες απ ολο τον κοσμο, 1600 ποδοσφαιρικες ομαδες. Οι ανθρωπο κανουν τρομερη δουλεια, 35 χρονια τωρα που διαρκει αυτη η διοργανωση.
Τα παιδια δεν τα πηγαν και τοσο καλα, γιατι το επιπεδο ηταν πολυ υψηλο, αλλα οι εμπειριες που μαζεψαν θα τους συνοδευουν σ ολοκληρη την ζωη τους.
Περασαν οι μερες λοιπον και Πεμπτη 16-7-2009 αρχισε το ταξιδι της επιστροφης.
Για την ωρα μερικες φωτογραφιες.