Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από TEOSS
Φίλε VILLY ,το ότι εμπλεκόμενος σε θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα οδηγήθηκες στην δικαιοσύνη είναι σωστό ,γιατί διαφορετικά ποιος θα εξετάσει τις συνθήκες ......
............ Τελικά η δικαιοσύνη βάση των ισχύων νομών σε δικαίωσε! Το μακροχρόνιο αυτών των υποθέσεων έχει σχέση με την πλήθος τους και όχι με νομικά κενά-παράθυρα και υφίσταται σε όλα τα κράτη και όχι μόνο στην Ελλάδα.
|
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στις ερωτήσεις σου.
1)Όταν αναφέρομαι στο ότι δε πρόλαβα να πατήσω το πόδι στο φρένο, κυριολεκτώ. Δε πρόλαβα να κάνω τη κίνηση για να σώσω τον άνθρωπο. Βέβαια το πόδι τελικά σαφώς και πήγε στο φρένο (αντανακλαστικά) αλλά είχα ήδη τον μακαρίτη κάτω από το jeep μου, μαζί με το μικρό μηχανάκι του.
Η Τ.Ο.Τ.Α. έσπευσε επί τόπου και διενήργησε εξονυχιστικό έλεγχο και αφού κατέγραψε τα στοιχεία του ατυχήματος, η έκθεση και το πόρισμα της ΤΟΤΑ ήταν τόσο εις βάρος του μακαρίτη και τόσο υπέρ εμού που ο δικηγόρος μου (πολύπειρος σε αυτά) δεν έχει ξανασυναντήσει τόσο ξεκάθαρη υπόθεση όπως μου είπε τότε.
2)Το "μόνο" για τους 2 μήνες της καταδίκης, το συμπεριέλαβα διότι όποιος γνωρίζει από αυτά (εγώ τα έμαθα ως εμπλεκόμενος πλέον), 2 μήνες για θάνατο εξ αμελείας είναι το ελάχιστο της ποινής μιας και ουδέποτε έχει αθωωθεί παντελώς κανείς. Έστω και για τη ψυχική οδύνη των συγγενών, ο πρόεδρος επιδικάζει ένα ελάχιστο.
3)Ο άγραφος νόμος που αμφισβητείς, όντως υπάρχει. Οι δικαστές λένε ότι πρέπει πάντα νάχουμε το νου μας στους τυφλούς και στους τρελούς. Αυτό ειπώθηκε άλλωστε και όταν έγινε η ανάγνωση της ποινής. Βάσει αυτού κανείς δεν είναι 100% αθώος αλλά δεν μας εξηγούν όμως πως θα αποφύγουμε ένα τρελό ή τυφλό που πέφτει στο καπό του αμαξιού μας ενώ αυτό κινείται με 70 χλμ την ώρα. Όπως έγραψα και το προηγούμενο ποστ ούτε η NASA μπορεί να βρει τέτοιο σύστημα ακαριαίας αντιμετώπισης!
4)Την πρωτόδικη απόφαση δεν την άφησα. Όταν βγαίνει η απόφαση στο πρωτοδικείο ο εναγόμενος έχει το δικαίωμα να ασκήσει την έφεση.
Εγώ θεωρώντας ότι έλαβα το κατώτατο της ποινής με δεδομένο ότι ουδείς (όπως είπαμε και πριν) αθωώνεται πλήρως, δεν άσκησα έφεση. Απλό!
Ο γιος όμως του θανούντα (ρεμάλι) αφού θυμήθηκε μετά από κάποια χρόνια ότι υπάρχει τρόπος να τα κονομήσει (εκμεταλλευόμενος το θάνατο του ίδιου του πατέρα) και αφού παροτρύνθηκε από τον "αετονύχη" δικηγόρο που τσέπωσε στο ακέραιο τελικά τη παχιά αμοιβή του ξεκίνησε το αστικό δικαστήριο 1 βδομάδα προ της λήξεως της προθεσμίας τους.
Βλέπεις ο δικηγόρος του τσέπωσε κάποιες χιλιάδες ευρώ αφού κατάφερε να πείσει το βλάκα το γιο να το φτάσουν έως τον Άρειο Πάγο. Μόνο τα παράβολα του Αρείου πάγου αν θυμάμαι καλά ξεπερνούν τα 2000 ευρώ.
Το κακό είναι ότι σε αυτή την κατρακύλα των οικονομικών αμοιβών για δικηγόρους μπήκα δυστυχώς και εγώ αφού έπρεπε να πληρώνω τα ίδια και στο δικό μου. Με αθώωση 100 % σε Εφετείο και Άρειο Πάγο (εκεί στα αστικά δεν άφαγα ούτε μια ημέρα ποινής, ούτε ένα ευρώ αποζημίωσης) μου υπεδείχθη να διεκδικήσω εις το ακέραιο τις αμοιβές που πλήρωσα εγώ, από το συκοφάντη αντίδικό μου (γιο), πράγμα που και πάλι αρνήθηκα σεβόμενος μνήμες, ήθη και αξίες!
Η μαμακία για το βλάκα το γιό είναι ότι προσπάθησα να έρθω σε συνενόηση μαζί του ούτως ώστε να τον βοηθήσω εγώ προσωπικά (συνεναίσω) να πάρει κάποιο καλό ποσό από την ασφαλιστική μου, αλλά ο τυπάκος γύρευε τον άμεσο πλουτισμό και πήγε για τα πολλά. Πήγε βέβαια για μαλί και βγήκε ... εντελώς κουρεμένος, αφού όπως προανέφερα και τα 2 δικαστήρια δεν μου επιδίκασαν ούτε ένα ευρωσέντ!!!