[ARGI]

... Θέλωντας να ξεφύγω, έστω για λίγο, από τον "κλεινόν άστυ" της Καρδίτσας, και γνωρίζοντας ότι λόγω υποχρεώσεων, δεν έχει μοτοτσάρκα ξανά σύντομα, πήρα την γριά (που λέει και ο Βαγγελής Gar), και
περπατήσαμε χεράκι-χεράκι (μανέτα-μανέτα μάλλον!!!), βόλτα σε
ημι-ορεινούς, ημιδασικούς δρόμους καμιά 40χλμ μπρος-πίσω...

Ετσι, στο ξεκούδουνο, χαλαρά σαν ερωτευμένα πιτσουνάκια!!!

Και έτσι τραβήξαμε προς....



και αριστερά προς...


Καταφύγι...

Πριν, όμως στην κεντρική διασταύρωση, φωτογραφίες για να θυμηθούμε και λίγο την ιστορία μας...













... Φιδωτός δρόμος, όμορφος με ποικίλια χρωμάτων γύρω σου,
και εικόνες που προσφέρουν ευχαριστές αναμνήσεις
όπου βοηθάνε να ξεχάσουμε, έστω για λίγο,
την καθημερινότητα μας ...


Πως το έλεγε ο ποιητής,
-Ησυχο, ήσυχο κυλούσε το ποταμάκι...-



Δεξια, όπως βλέπετε, βιολογικά απόβλητα,
κάποιου απρόσεκτου ζωντανού τροχοφόρου!!!
Πίσω από το καραφλό βουνό που βλέπετε,
είναι η γνωστή μας Plastira Lake...






Η γριά, απολάμβάνει την φύση....



Ενα κακό και πανάσχημο τουτού, μου χάλασε το "κάδρο"
Φριτζάκο, με Photoshop, μπορώ να το αφαιρέσω???


Η βόλτα τελειώνει μέχρι εκεί, το "ζευγαράκι" πρέπει να γυρίσει πίσω,
γιατί νυκτώνει γρήγορα, έχουμε μια ηλικία και οι δύο, και δεν είναι εποχές
για κρυολογήματα, μιας και δεν φορούσαμε την ανάλογη εξάρτηση,
που απαιτεί η περίσταση...


Είπαμε, χαλαρή πιτσουνοβολτούλα και πίσω, έτσι για να αλλάξουμε παραστάσεις εγώ και η γριά μου...