[dan]

Είναι αργά το απόγευμα , καθόμαστε για λήψη θερμίδων κάτω από το πλατάνι κλασσικά στον Ραβάνη.

[IMG][/IMG]

[IMG][/IMG]

Μετά το φαί , νύχτα πια , χαλαρά ανηφορίζουμε τον χωματόδρομο για τα Βαρδούσια . Το μέρος γνωστό , βρίσκουμε εύκολα το πλάτωμα με την πηγή μέσα στο δάσος. Αφέγγαρη νύχτα , χιλιάδες αστέρια , στήνουμε σκηνές και …ύπνος απόλαυση στην ησυχία και δροσιά του βουνού .(τι ρέντ ρούμς και κλιματιστικά μου λέτε τώρα !!)

[IMG][/IMG]

Το πρωί ανοίγοντας την πόρτα της σκηνής …αυτό είναι ξύπνημα !!

[IMG][/IMG]

Η βόρεια πλευρά των Βαρδουσίων στην πρωινή λιακάδα…

[IMG][/IMG]

[IMG][/IMG]

Ξεκινάμε με την δροσιά για το οροπέδιο , ο δρόμος απολαυστικός , μετά από λίγο ανηφορίζοντας περνάμε στην αλπική ζώνη όπου σταματά η βλάστηση .

[IMG][/IMG]

[/IMG]

Κάτω από την κορυφή των Βαρδουσίων τον Κόρακα .

[IMG][/IMG]

Το οροπέδιο : λαμπυρίζων χορταράκι , λιβάδια που περιστοιχίζονται από απόκρημνες κορυφές και νερά





Εδώ στην διασταύρωση δεν πάμε για τα καταφύγια αλλά στρίβουμε δυτικά για να διασχίσουμε το βουνό προς την Αρτοτίνα .

[IMG][/IMG]

Δεν υπολογίσαμε όμως τα σκυλιά !! Εδώ ο άνθρωπος είχε για κάθε πρόβατο και ένα σκύλαρο !!
Μόλις μας μυρίστηκαν εμφανίζονταν από όλες τις μεριές σκυλιά. Νόμισα ότι είχε στήσει κυνοτροφείο ..! Έκανε κανά μισάωρο να τα μαζέψει και όταν περάσαμε από την στάνη δεν κοίταγα μπροστά τα τρόχαλα αλλά…τους καθρέπτες !! (καημένο marzocchi !)



Ένα μικρό κακοτράχαλο κομμάτι κάτω από τους γκρεμούς.

[IMG][/IMG]

Κατηφορίζοντας για Αρτοτίνα μπαίνουμε πάλι στο δάσος και πλέον κατηφορίζουμε δυτικά.

[IMG][/IMG]

Ολοκληρώνοντας την διάσχιση του πανέμορφου βουνού .
Ένα καφεδάκι στην Αρτοτίνα και φεύγουμε γρήγορα για Άμπλιανη ώστε να πιάσουμε τον χωματόδρομο που βγάζει στον κεντρικό για Δομνίστα όπου και το ραντεβού με τον Γιώργο. Η σκέψη να περάσουμε από τα Κοκκάλια αναβάλετε …



Τα Βαρδούσια από δυτικά , οι κορυφές Πάνω και Κάτω Ψηλό…





Μετά από περιπετειώδη διαδρομή σε χωματόδρομο , βρίσκουμε τον Γιώργο στη Δομνίστα ,έχει πιεί καφέδες , πορτοκαλάδες και ετοιμαζόταν για τσίπρα !! Τον στήσαμε μόνο μιάμιση ώρες !! .Του εξηγώ ότι μισή ώρα φάγαμε για να βγάλουμε το τρανζλάπ του Μήτσου από ένα χαντάκι και άλλη μισή , για να συνέρθουμε , ήπιαμε καφέ στην Αρτοτίνα ! Άρα φυσιολογικά περίμενε μόνο μισή ώρα !! Ξεκινάμε όλοι μαζί για το Πάντα Βρέχει .



Λίγο παρακάτω (νότια) στρίβουμε στο χωματόδρομο για Ροσκά. Απίθανη διαδρομή…



Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη , τι να πρωτοκοιτάξεις τον δρόμο ή τη θέα …





Εδώ ήταν παλιά το πέρασμα για απέναντι , μέσα από το ποτάμι , όπου βρέχαμε τα πόδια μέχρι τις γάμπες στην καλύτερη περίπτωση ! Τώρα ακριβώς πίσω φτιάχτηκε σιδερένια γέφυρα ώστε το φαράγγι να είναι εύκολος προσπελάσιμων στον λαό .



Στο πλάτωμα δίπλα στο Πάντα Βρέχει παρκάρουμε , πετάμε τα ιδρωμένα σκονισμένα ρούχα και με μαγιό – σανδάλι ξεκινάμε για την υγρή δροσιά . Μοναδική εμπειρία …