Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Vagelis Gar
Ίσως ξεφεύγουμε λίγο από το θέμα αλλά ο Χρήστος ας μας το συγχωρέσει  . Υπάρχουν αλήθειες Σοφία και υπάρχουν παντού γύρω μας. Κάθε μέρα από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που θα κλείσουμε τα μάτια οι αλήθειες είναι εκεί και μας περιμένουν. Περιμένουν να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα μας, να το ρίξουμε λίγο πιο μακριά από τη μύτη μας, από τους μικροεγωισμούς μας, από το εγώ μας. Να το πάμε στο "εμείς".
Εδώ και καιρό καταβάλω μεγάλη προσπάθεια να απεγκλωβιστώ από διάφορα ψευτοσυναισθήματα, ψευτοδιλλήματα και οτιδήποτε ψεύτικο που είτε με έχουν γαλουχήσει να ζω (οικογένεια, σχολείο, θρησκεία, κοινωνία) είτε εγώ ο ίδιος έχω ασπαστεί ακολουθώντας πάντα το "πρέπει" και το "σωστό".
Θέλει πολύ δουλειά πρώτα εσωτερικά και μετά να κάνουμε το άνοιγμα προς τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας. Και είναι δύσκολο και επίπονο γαμώτο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Το κύριο ερώτημα που πρέπει καταρχήν να θέσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό είναι αν μπορούμε να συνυπάρχουμε, αν αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αλήθεια πόσες φορές έχουμε αναφέρει στον εαυτό μας πως τον αγαπάμε, πως τον συγχωρούμε για κάποια λάθος κίνηση που έκανε, πως θα του δώσουμε όσες ευκαιρίες χρειαστεί? Πόσες φορές μείναμε οι δυο μας και κοιταχτήκαμε στα μάτια λέγοντας αλήθειες και όχι υπεκφεύγοντας και δημιουργώντας ωραιοποιημένα περιτυλίγματα τα οποία όμως μέσα κρύβουν όλη την ζωή που έχουμε χτίσει ή μας έχουν χτίσει οι άλλοι.
Η αλήθεια είναι πως έχω τελειώσει το κείμενο εδώ και αρκετή ώρα και σκέφτομαι πως με αυτό τον τρόπο εκτείθεμαι κατά κάποιο τρόπο. Είναι και αυτό όμως μια άσκηση-δοκιμασία για το καινούριο που επιδιώκω να φέρω στην ζωή μου.
Και ένα αγαπημένο τραγουδάκι |
Όχι δεν ξεφεύγουμε ο Χρήστος ήξερε και το΄βαλε, με τον Χρήστο έχουμε συζητήσει πολύ
Πολλές φορές δεν αρκεί μόνο να δουλεύεις εσύ τα σώψυχά σου, πολλές φορές προσπαθείς να ανοιχτείς και πέφτεις πάνω στα κοφτερά τα βράχια.
Συνειδητοποιείς ότι κι εδώ μόνος είσαι. Θες να μιλήσεις, να πεις πολλά κι αναρωτιέσαι ποιός πραγματικά θα σε ακούσει, πως θα το εκλάβει, πως θα σε χαρακτηρίσει, είναι αυτό που όλοι στέκονται στο απ' έξω στο περιτύλιγμα. Είναι που σε παίρνει η μπόρα και κυλάς με τους άλλους στο ίδιο ρυάκι. Θες να ξεφύγεις αλλά η δύναμη του νερού σε κρατά. Μόλις το καταφέρεις είσαι στο περιθώριο, είσαι ο περίεργος, ο παράξενος.
Είναι τα άλλα μου ονόματα
