Κειπ Ταουν
Μετα απο λιγο μπηκαμε Ναμιμπια-οχι για πολυ ομως.Στον ελεγχο, μετα απο καμποσα χλμ, μας ειπαν οτι πρεπει να παμε παλι πισω στο Κειπ Ταουν για βιζα.Μονο που αυτο ηταν 1800 χλμ πισω,δηλαδη συνολο 3600 χλμ.Οπως ηταν φυσικο δεν πηγα,αλλωστε θα ειχα προβλημα χρονου.Ομως το φυσουσα και δεν κρυωνε,γιατι στην Ελλαδα μου ειχαν πει(λανθασμενα) οτι δεν χρειαζονταν βιζα.
Μεχρι να φτασουμε σε αυτη τη φαρμα-B&B ειχαμε μια περιπετειουλα:Mετα απο περιπου 600 χλμ και αρχιζοντας να σκοτεινιαζει, ειχα αλλα 120 χλμ χωμα(οπως εδειχνε κι ο χαρτης) για να φτασω στα συνορα με τη Μποτσουανα.Μονο που το χωμα ειναι αμμος μια και βρισκομασταν στην Καλαχαρι.Αυτο δεν θα ηταν βεβαια προβλημα, αν δεν υπηρχαν
διαμηκεις λακουβες οσο το λαστιχο του DR, με αποτελεσμα σχεδον να μου σφηνωνει.Εκανα 5 ωρες για 100 χλμ και συναντησα μονο ενα τζιπ με Ολλανδους, που εψαχναν κι αυτοι μερος να μεινουν.Ομως ειχαμε αλλο ενα θεμα, το οποιο εκανε τη γυναικα μου να κλαιει,να προσευχεται και να με βριζει ταυτοχρονα για το μερος που την πηγα,ενω δε με αφηνε να κανω σταση.Στον δρομο συναντουσαμε κοπαδια απο αγριοβουβαλους,υαινες και λοιπα ζωα-μια και ειχε νυχτωσει και ηταν η ωρα του κυνηγιου.Τελικα καταφερα να την πεισω να σταματησουμε για μισο τσιγαρο.Λιγο πριν τα συνορα,οπου πια πιστευα οτι θα κοιμομασταν, ειδα μια πινακιδα φαρμας με B&B.Φτασαμε σχεδον μεσανυχτα μετα απο 3 χλμ πολυ ασχημο αμμοδρομο.
