Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Gemat
Νομιζεις οτι αν βαλω στατιστικα μετα το 2000 σε συμφερει καλυτερα???
...μηπως θυμασαι ποτε εκανες τη πρωτη σου νικη εκτος εδρας??
|
ο Παναθηναϊκός είναι ο (αυτο)αποκαλούμενος «πρέσβης» του ελληνικού ποδοσφαίρου, η αλήθεια είναι πως δεν έχει να παρουσιάσει και καμιά συγκλονιστική πρόκριση σε νοκ άουτ αγώνες τα τελευταία 20 χρόνια. Φοβερές και τρομερές οι Λέγκια, Σπάρτα Πράγας, Ελεκτροπούτερε(!) Σλόβαν Λίμπερετς, Πιρίν(
, Ντιναμό Τιφλίδας, Αρτμέντια, Βίσλα Κρακοβίας, Πολόνια Βαρσοβίας, Στεάουα, Γκόριτσα και… λοιπές κεντροαριστερές δυνάμεις, όμως όποτε πέφτει στο δρόμο των «πράσινων» ομάδα από «υπαρκτό» πρωτάθλημα, το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο. Αφήνοντας εκτός συναγωνισμού ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και ο Άγιαξ, ο ΠΑΟ έχει αποκλειστεί στην περίοδο που προανέφερα από Λεχ Πόζναν, Ντιναμό Βουκουρεστίου, Σρέντετς(!!!), Πόρτο, Βιγιαρεάλ, Λα Κορούνια, Ρόζενμποργκ, Λεβερκούζεν, Οσέρ, Λανς, Ρέιντζερς, Μπριζ, μέχρι και από τη Λέγκια στην άτυπη ρεβάνς του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, λίγους μόλις μήνες μετά τον «πράσινο» θρίαμβο για το Τσάμπιονς Λιγκ του 1996. Άρα;
Η διαδικασία μιας διπλής νοκ άουτ αναμέτρησης είναι πολύ διαφορετική από τη συμμετοχή σε έναν όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Πολύ απλά γιατί στον τελευταίο, για μια σειρά από λόγους ενδέχεται να πετύχεις έναν μεγάλο αντίπαλο υπό καθεστώς αδιαφορίας. Για παράδειγμα, η Σαχτάρ πέρυσι νίκησε μέσα στο Καμπ Νου τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα την τελευταία αγωνιστική. Το ότι οι Σαχταριώτες κέρδισαν μέσα στη Βαρκελώνη δεν άλλαξε κάποιο από τα πλάνα της Μπάρτσα, ούτε καν τη στενοχώρησε έστω και λιγάκι. Λίγο πιο… άτυχοι να ήταν οι Ουκρανοί, εκείνη η νίκη θα τους έστελνε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ: αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα υποβιβάζονταν ποτέ στο ΟΥΕΦΑ και βέβαια, δεν θα έφταναν ποτέ μέχρι την κατάκτησή του…
Ένα παρόμοιο παράδειγμα είναι και το «διπλό» των «πράσινων» μέσα στο Μιλάνο. Με επτά βαθμούς στα πρώτα τρία παιχνίδια, η Ίντερ φαινόταν να έχει «διπλοκλειδώσει» την πρόκριση απέναντι στον ΠΑΟ του ενός βαθμού και της Βέρντερ των τριών. Παρά την ήττα από τους… τριταθλητές Ελλάδας μέσα στο «Μέατσα», οι Μιλανέζοι εξασφάλισαν από την προτελευταία αγωνιστική το εισιτήριο της πρόκρισης, έστω και αν κατάφεραν να χάσουν την πρωτιά και να πέσουν πάνω στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αν όμως το ματς με τον Παναθηναϊκό ήταν ζωής και θανάτου, υπήρχε ποτέ περίπτωση να τη δουν τόσο «μπλαζέ» τη δουλειά οι Μουρίνιοι; Αμφιβάλλω σφόδρα…
Έχω επαναλάβει κάμποσες φορές τη σημασία των κινήτρων σε ένα ματς. Και τέτοια συνήθως, χρειάζονται οι παίκτες μιας μεγάλης ομάδας όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μια υποδεέστερη. Το «ανέκδοτο» των ετήσιων αποκλεισμών της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κόπα ντελ Ρέι λέει από μόνο του πάρα πολλά: πως να πείσεις τους «γκαλάκτικος» να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά κόντρα σε ομάδες τρίτης κατηγορίας; Λίγο ασόβαρος να εμφανιστείς, μπορείς να πάθεις μεγάλη ζημιά ακόμα και αν πρόκειται για διπλές αναμετρήσεις. Στο Τσάμπιονς Λιγκ όμως, όποιος αποκλείεται από τους «16» και μετά δεν μπορεί ποτέ να επικαλεστεί «υποτίμηση του αντιπάλου». Ακόμα και ο… ΠΑΟ να είναι απέναντί σου, δεν έχεις την παραμικρή δικαιολογία αν μείνεις εκτός διοργάνωσης. Αν και μέχρι στιγμής, τέτοια ανάγκη δεν έχει προκύψει για κανέναν, πλην ίσως της «διαβόητης» Λέγκια. Της μοναδικής ομάδας στην ιστορία που απέκλεισαν οι «πράσινοι» μετά - και όχι την πριν – τη φάση των ομίλων…
Το ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει επί της ουσίας να παρουσιάσει την παραμικρή νοκ άουτ πρόκριση επί «αξιοπρεπούς» αντιπάλου, φαίνεται ξεχασμένο από όλους εκείνους που τον αποθεώνουν τρεις φορές το χρόνο (και τον κοροϊδεύουν τις υπόλοιπες τριάντα). Για να βρούμε μια τέτοια πρόκριση του «πρέσβη», θα πρέπει να πάμε πίσω στο μακρινό 1987, όταν ο Σαραβάκος ήταν ακόμα στα νιάτα του και κάρφωνε με ένα εκπληκτικό γκολ τη Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ. Καλές οι «πρεσβείες» στο ανατολικό μπλοκ – από τότε που αυτό κατέρρευσε και μετά –, αλλά μήπως θα πρέπει να το ξαναδούν κάποιοι αυτό το παραμύθι με τις αναφορές που… ντροπιάζουν το ελληνικό διπλωματικό σώμα;
Ελπίζω να λύθηκαν οι απορίες σου...