[ARGI]

Μάρτιος 25/3/2012, Κυριακή....

Εχοντας γίνει τα νεύρα μας, κρόσια με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα με τις παρελάσεις είπαμε να πάρουμε τα βουνά με την συμβία... 'Η μάλλον τις εκκλησίες, έτσι για να έρθουμε στα ίσα με αυτά που βλέπουμε....

Που καλύτερα, πορεία προς Λίμνη Πλαστήρα στην Ι. Μ. Κορώνης Καρδίτσας...

Η Μονή βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Νότιας Πίνδου, στον ορεινό όγκο των Αγράφων και πάνω από τον κάμπο της Καρδίτσας, σε μια κατάφυτη από βελανιδιές και καστανιές πλαγιά, όπου το κελάρυσμα των πηγών γίνεται ένα με το κελάηδισμα των αηδονιών, πάνω σ' ένα φυσικό μετέωρο μπαλκόνι, απ' όπου βλέπει κανείς όλο τον Θεσσαλικό κάμπο κι αγναντεύει απ' τον Όλυμπο μέχρι το Πήλιο και τον Τυμφρηστό.
Το μοναστήρι που πήρε την ονομασία του από την τοποθεσία που βρίσκεται, σαν Κορώνα δηλαδή, στέφει τον εύφορο κάμπο της Θεσσαλικής γης από ύψος 800μ περίπου, βρίσκεται δίπλα στην Λίμνη Νικ. Πλαστήρα, στην ανατολική πλευρά της.

... Ετσι, αφού περάσαμε χωρίς στάση την Μικρή Λίμνη και το πανέμορφο Μοσχάτο, γνωστό για την πανέμορφη πλατεία της με τα γραφικότατα φαγάδικα της, η ζωή τραβάει την ανηφόρα....









Η Μονή στα 800μ, εκεί πάμε....


Δυστυχώς φάγαμε πόρτα, φτάσαμε μετά τις δύο, όπου κλείσανε...


αλλά δεν μασάμε....



....πιάσαμε στασίδι στο μικρό εκκλησάκι έξω από την πύλη....





όπου, και ένα κεράκι για το GsForum.....


... και αναχώρηση για καφεδάκι από τον παλιό πανέμορφο δρομάκι....





η θέα εξαιρετική....











όπως λέει και ένας γνωστός "Αθάνατα Ελληνικά Βουνά"!!!






.. τα χρώματα σε συναρπάζουν και με δυσκολία παρακολουθεί κάποιος το δρόμο....








να και η Μικρή Λίμνη Καρδίτσας....


ο Θεσσαλικός Κάμπος, πιάτο σε πλήρη διάταξη....



το μέλλον μας !!!!



...το γραφικότατο χωριό "Μεσενικόλας", με τα ξακουστά κρασιά του...


και στην υγειά σας φιλαράκια....


... στην καταπράσινη με τρεχούμενα νερά καφετέρια στην Μητρόπολη


Και όπως λένε οι δημοσιογράφοι...
Για το GSFORUM, Argi, Μάρτιος 2012, κάπου στο Ν. Καρδίτσας!!!!



Το έχω ξαναναφέρει, εμείς που ζούμε στην περιφέρεια,
έχουμε πολλές φορές τις ομορφιές της ζωής στα
πόδια μας, αλλά δεν τις τιμάμε...
Εγώ πάντως και η Φωτεινή, όσο μπορούμε τις ομορφιές αυτές,
παρόλου την καθημερινότητα μας,
τις "ρουφάμε" όπως ρουφάμε το καφέ μας!!!!


Και σύντομα σε κάποια άλλη μοτοεξόρμηση κάπου...
Δεν έχει σημασία το που, σημασία έχει ο δρόμος και όχι ο προορισμός....