[Arkas]

Το παράδοξο είναι πως για πολλές δασικές εκτάσεις υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας!
Κατά τον προσφιλή τρόπο πολλών κατοίκων αγροτικών περιοχών πριν από αρκετές δεκαετίες, "μοίραζαν" τα οικόπεδα με τη μέθοδο της "πετριάς". Τουτέστιν, πετούσε ο καθένας μια πέτρα και εκεί όπου έφθανε, έφθαναν και τα όρια της ιδιοκτησίας του. Με την πάροδο των ετών, δήλωναν την "ιδιοκτησία" τους στις τοπικές κοινότητες και σιγά σιγά αποκτούσαν "δικαιώματα" και "τίτλους". Να σημειωθεί ότι αυτό δεν γινόταν γιατί ήθελαν να χτίσουν βιλίτσες στο βουνό, αλλά γιατί απλούστατα έπρεπε να οριοθετήσουν τους βοσκοτόπους τους.
Πέρασαν τα χρόνια, οι βοσκότοποι (καλύτερα οι βοσκοί και τα ποιμνιοστάσια) εξέλιπαν και βρέθηκαν οι κληρονόμοι, ιδιοκτήτες εκτάσεων στο βουνό με θέα και πράσινο (πολύτιμα αγαθά για τους κατοίκους των αστικών περιοχών) που δεν μπορούσαν όμως να τις "εκμεταλλευθούν", καθότι δασικές.
Αναλογισθείτε λίγο την θέση των γαιοκτημόνων δασικών εκτάσεων οι οποίοι έβλεπαν να πωλούνται οικόπεδα, τα οποία βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από τα δικά τους, σε εξωφρενικές τιμές και αυτοί να κατέχουν δάσος μή εκμεταλλεύσιμο!
Δεν υποννοώ σε καμμία περίπτωση ότι αυτοί είναι οι εμπρηστές των δασικών εκτάσεων. Αλλά είναι πρόδηλο ότι αυτοί και οι μετέπειτα αγοραστές των εκτάσεών τους, είναι οι οφελούμενοι από μια δασική πυρκαγιά. Το δάσος παύει να υφίσταται και αυτοί πλέον μπορούν να πουλήσουν οικόπεδα με θέα, μέσα στο δάσος (το υπόλοιπο που δεν έχει καεί ακόμη).
Αυτά τα ολίγα!
Κάποια άλλη φορά θα σας διηγηθώ πώς μετατρέπονται δασικές εκτάσεις (μή εκμεταλλεύσιμες οικιστικά) σε "καλλιεργητικές" εκτάσεις οι οποίες μπορούν να αλλάξουν χρήση κατά το δοκούν.