[jtnakos]

Λοιπόν μιας και σχόλασα από την δουλειά και έφτασα με το κάλο στο φτωχικό μου και δεν έχω φωτογραφίες να σας μεταφέρω την εικόνα,θα προσπαθησω να σας μεταφέρω συναισθήματα....

Να αναφέρω ότι ήμασταν 5 μηχανές (3 gs και 2 varadero)εκ των οπίων τα 4 από τα 5 μότο φοράγανε τα mishelin pilot road 3 και το 5ο φόραγε bridgestone BW 502 καταλαβαίνετε ότι τα λάστιχα ήταν άκρος ακατάλληλα για την περίπτωση...

Χωρίς να το βάλουμε κάτω και με ψιλά το κεφάλι δειλά δειλά μπήκαμε στο χώμα,φορτωμένοι με μπύρες ,κάρβουνα,προβατίνα,ψωμιά κτλ και ανηφορίσαμε για την κορυφή...Ο δρόμος κακοτράχαλος και δύσκολος,το θετικό στην όλη περίπτωση του δρόμου είναι ότι την προηγούμενη είχε βρέξει και δεν σήκωνε πολύ σκόνη...Η όλη διαδρομή ήταν σαν πινάκας ζωγραφικής με τα χρώματα να κάνουν περίεργα παιχνίδια με τα μάτια μας,ο ουρανός να είναι έντονα γαλανός και πεντακάθαρος,τα δέντρα να είναι ζουμερά πράσινα και το χώμα ένα όμορφο σοκολατί να το πιεις στο ποτήρι..
Νομίζω ότι την φύση την πετύχαμε στον χαβά της που λέμε στο χωρίο μου δλδ στο ζενίθ τω χρωμάτων της..

Όταν φτάσαμε στην κορυφή και κατεβήκαμε από τα μηχανάκια,αφού για μένα το τοπίο ήταν γνώριμο,δεν είχα άλλο από το το να παρατηρώ φάτσες και εκφράσεις για να ψυχολογήσω αν υπάρξει κανένα βόλεμα δυσαρέσκειας.Δεν θα ξεχάσω που κράτησαν μερικά λεπτά σιγής των παιδιών αγναντεύοντας το τοπίο προσπαθώντας να απορροφήσουν την κάθε λεπτομέρεια από το περιβάλλον γύρο τους,με την γαλήνια ησυχία και το τιτίβισμα των άγριων πουλιών,απαγάγοντας μας από την νοοτροποια της καθημερινότητας και συναισθημάτων,με μια γερή δόση χαλάρωσης,γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας...

Οι φωτογραφίες για τα επόμενα δέκα λεπτά ήταν σαν να βρισκόσουνα στην απονομή των όσκαρ..

Αφού επανήλθαμε από τον λήθαργο της φύσης ξεκίνησε η διαδικασία της θυσίας..Ο Νίκος ανέλαβε το κομμάτι που ξέρει καλύτερα από όλους,την συντήρηση της ψύξης τον υγρόν και το σερβίρισμα τους.Αφού η προβατίνα τελικά μπήκε στην θράκα μαζευτήκαν κάνα δυο ορειβάτες για να διαπιστώσουν το Σιατιστινο αίμα...
''Αμ έτσι πες ρε Γιάννη είπαμε και εμείς .....είδαμε μηχανάκια ξένα ΑΛΛΑ η μυρωδιά γνωστή και δεν μπορεί να την έφεραν οι μουσαφίρηδες,θα υπάρχει και κανένας δικός μας''

Η θυσία απλή χωρίς πολλά περιττά εδέσματα μόνο τα απαραίτητα,προβατίνα,μπυριτσες,ψωμάκι ψημένο και πολύ πολύ καλή παρέα σε συνδυασμό με την όμορφη διάθεση.
Όπως λέει και ο Κορνηλιος δεν έχει σημασία το μέρος η οι γεύσεις το κερασάκι στην τούρτα είναι η ΠΑΡΕΑ,αν έχεις καλή παρέα ΟΠΟΥ και να είσαι θα περάσεις όμορφα....

Η καλύτερη ανταμηβη για μένα δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από το να βλέπεις μόνιμα ζωγραφισμένα χαμογελά στα πρόσωπα αγαπημένων φίλων μαρτυρώντας έστω και για λίγο την ψυχική ηρεμία και απόδραση της καθημερινότητας...

Τεο.geokal,Κορνηλιε,Νικο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ολα..

Όταν βρίσκεσαι με καλή παρέα και περνάς όμορφα δεν μπορεί να λείψουν από την κουβέντα τα σχέδια της επόμενης συνάντησης..

Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας μεταφέρω μερικά συναισθήματα ΑΛΛΑ τουλάχιστον προσπάθησα



ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ