Λοιπον το πραγμα εχει ως εξεις.
Ενω μου αρεσει η βροχη και να οδηγαω στην βροχη την τρεμω την ρουφιανα.
Μου δινει την αισθηση οτι το μηχανακη δεν τσουλαει αλλα πεταει οτι δεν εχω προσφυση πουθενα...
Βεβαια αυτο οφειλετε σε μια παλια μου πτωσει αλλα μαλλον δεν το εχω ξεπερασει ακομη ...
Σημερα γυρνωντας απο την δουλεια κατα της 3 την νυχτα ερχομενος απο Χαλανδρι προς κεντρο και στο υψος της Βεικου μαλλον διασχιζοντας την Βεικου ενιωσα το πισω ελαστικο(στην ευθεια μιλαμε)να το χανω..
Το γκαζι σταθερο με 60 χιλιομετρα αρχισε η μηχανη να μου κανει κολπακια..
Κατι σαν να ρεταρε,κατι σαν να παει να μεινει απο βενζινη(φουλ το δεποζιτο) αρχισε να κλοτσαει χωρις λογο απο μενα(βιαιο ανοιγμα γκαζιου).
Ξεκινησε κατι σκορτσαρισματα για κανα λεπτο σε σημειο που ψιλοχεστηκα.
Κατι σαν μπατιναρισμα εκανε.
Ειπα να σταματησω αλλα δεν,μετα λεω η ιδεα μου θα ειναι επειδη ημουν λιγο μαγκωμενος λογο βροχης και ο δρομος #####..συν την κινηση..
Τι στο καλο μπορει να εγινε?
Μετα δεν μου το ξαναεκανε αλλο..
Αλλα το κακο ειναι οτι δεν μου το εχει ξανακανει..
Η θερμοκρασια της μηχανης ηταν μια χαρα..
Τα λαστιχα του κουτιου 1000 χιλιομετρα εχουν..
Καμια ιδεα υπαρχει ή ολα ειναι μεσα στο μυαλο μου?
Εχω γινει ψυχασθενεις?
ΥΓ. πειτε και καμια ιδεα να ξεπερασω τον φοβο μου.
