Δεν θα σχολιάσω τη διαδρομή με βροχή που κάνανε τα παιδιά για να έρθουνε Χαλκιδική και να επιστρέψουν στον τόπο τους, δε θα σχολιάσω τη βροχούλα που έριχνε το Σάββατο, ούτε για τη θερμοκρασία που είχε πέσει και είχε κρύο, δε θα ξαναπώ ότι έχουμε το καλοκαίρι μέσα μας και ότι όλα αυτά δεν μας νοιάζουν, δε θα ευχαριστήσω κανέναν που ήρθε, ούτε για τη βοήθεια που έδωσε, ούτε για το τρέξιμο όλων για να περάσουμε όσο πιο καλά γινόταν, τις βουτιές στην απέραντη θάλασσα, τις συζητήσεις βάθους υπό το φως των κεριών, τα ατέλειωτα γέλια, το καλό φαγητό, τα διάσημα πια mojitos, τις αμέτρητες μπύρες, την απίστευτη διάθεση όλων, τις αγκαλιές και τα φιλιά, τη συγκίνηση κάποιων, τα αληθινά λόγια που βγήκαν απ΄τα βάθη, το ενδιαφέρον όλων για όλους και άλλα και άλλα πολλά που σίγουρα ξεχνώ.
Το μόνο που θα ήθελα να εκφράσω είναι ότι δεν υπάρχει δρόμος μακρύς, ούτε άσχημος καιρός, ούτε εμπόδια να κρατήσουν κανέναν μακριά απ΄το φίλο, η πόρτα μας θα είναι ανοιχτή πάντα, είπαμε χίλιοι καλοί χωράνε.
Υπάρχουν στιγμές τόσο μικρές μα τόσο σπουδαίες που σε κάνουν να μουδιάζεις από χαρά και ευδαιμονία, υπάρχουν στιγμές που τις βάζεις βαθιά μέσα σου και τις ανασύρεις όταν αποζητάς να ξανανιώσεις αυτό το μεθύσι.
Έζησα ένα πλούσιο και πολύτιμο 24ωρο χάρη σε σας, ξέχασα ότι με βασάνιζε και με στεναχωρούσε, σας χρωστώ...
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου να έχετε μια όμορφη εβδομάδα
