Μια ιστορία θα σας πω,
που μου είχε πει
ένας γερός σοφός που ζούσε
παλιά στη γειτονιά μου
κι οπού και να ναι τώρα πια
να ναι καλά.
Υπήρχε κάποτε ένα παιδί χωρίς
γονείς, ζούσε από δω και κι
αλλά ποτέ δεν παραπονιετουν
και πάνω από όλα είχε τιμή κι υπόληψη
στη ζωή του,
Πάντα προτιμούσε να αδικηθεί
παρά να αδικήσει,
οι φίλοι κι γνωστοί τον έλεγαν
κακομοίρη και του δρόμου παιδί
και σ’ ένα παγκάκι πάνω ο θάνατος
θα το βρει και τον περιγελούσα
Τα χρονιά περάσανε κι μικρός
μεγάλωσε και πάντα το ίσιο δρόμο
ακολουθούσε και σιγά – σίγα κατάφερε
στη κοινωνία ψηλά να ανεβεί,
κι αυτοί που τον κορόιδευαν τώρα
τον υπηρετούν και βοήθεια του ζητούν
ΑΣ ΠΑΡΕΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΩΣ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ
ΑΚΟΛΟΥΘΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΤΕ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΕΣ