[sagini.sail]

Χθες βράδυ είδα μια ταινία. ‘La Source Des Femmes’ ήταν ο τίτλος κι εκτυλίσσονταν στο Μαρόκο.
Γενικά δεν με εντυπωσίασε καθόλου αλλά υπήρχαν πολλές ωραίες σκηνές στο έργο! Σε μια από αυτές ένα νεαρό κορίτσι ρωτούσε την (παντρεμένη) πρωταγωνίστρια: ‘Πως είναι να κάνεις έρωτα; Πως αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή;’
Το κράτησα…
Αργά το βράδυ άρχισα να κάνω διάφορες σκέψεις; «Έπρεπε» άλλωστε να γράψω και κάτι στο forum.
Αλήθεια, αν κάποιος μας πει: ‘Πεινάω..’
Κι εμείς του δώσουμε μια συνταγή με το αγαπημένο του φαγητό! Θα χορτάσει;
Αν κάποιος διψάει κι εμείς του γράψουμε στο χαρτί:
‘Νερό. Καθαρό, δροσερό νερό της πηγής!’
Θα ξεδιψάσει;
Αν κάποιος μας πει ‘Θέλω να κάνω ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα’ κι εμείς του δώσουμε να διαβάσει ένα ταξιδιωτικό άρθρο, θα είναι εντάξει;
Δεν μπορώ φίλοι μου, (δεν έχω την ικανότητα) να περιγράψω πως αισθάνθηκε η παρέα μας την Τετάρτη, σ’αυτόν τον καφέ.. Ούτε το βλέμμα του μικρού Δημήτρη, το χαμόγελο του μικρού Βαλάντη, την ευχαρίστηση της Στέλλας, το γέλιο του Τάκη, τους πανηγυρισμούς όλων των παιδιών σε κάθε καλάθι που έβαζαν στο μπάσκετ, τη χαρά, την ευχαρίστηση, τον τρόπο με τον οποίο τον οποίο αποζητούσαν τη συντροφιά μας και το παιχνίδι μαζί μας μπορώ να σας περιγράψω.. Λυπάμαι..

Μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα ότι εμείς θα ξαναπάμε για καφέ στα φιλαράκια μας!

Να είστε ερωτευμένοι, να τρώτε, να πίνετε και να ταξιδεύετε…

Έχετε ανοιχτή πρόσκληση και..
την αγάπη μας από το Βόλο!