[dan]

Το πρωινό στην Πύλο είναι μαγικό αλλά δεν αντέχω άλλο πολιτισμό !!
Θέλω άγρια πράγματα . Φεύγω αγριεμένος να κυκλώσω το πόδι .




Το κάστρο της Μεθώνης




Τέρμα στεριάς στη Μεθώνη





Στο δρόμο για Πεταλίδι . Παραθαλάσσια διαδρομή αλλά λίγο βαρετή για τα γούστα μουκυρίως επειδή είναι …κάμπος . Τώρα με τραβάει το βουνό. Πιο βουνό ; Μα ο Ταΰγετος φυσικά. Τον βλέπω απέναντι από τον μεσσηνιακό κόλπο να ορθώνεται μες στην πρωινή καταχνιά πάνω από την Καλαμάτα.





Στην Καλαμάτα στάση εξπρές , δεν μπορώ πολυκοσμίες , και γρήγορα για Καρδαμύλη .
Εδώ είναι η πύλη για τον νότιο Ταΰγετο. Είναι νωρίς και δεν χρειάζεται βιασύνη.




Πρώτα πληθωρικός και μακρόσυρτος καφές στην «Ανδρούβιστα» στην Καρδαμύλη και παράλληλα συλλογή πληροφοριών για τον χωματόδρομο που διασχίζει τον νότιο Ταΰγετο και ανεβαίνει στο δάσος της Βασιλικής. Οι πληροφορίες μου λένε για παραδεισένια διαδρομή μέσα από το νοτιότερο δάσος της Ελλάδας .
Και κάπου εκεί σκέφτομαι , μέσα στον πυρήνα του δρυμού , θα αποκαταστήσω και την …adventureφήμη μου που πλήγηκε από τις κραιπάλες των χτεσινών διανυκτερεύσεων !!!





Ακολουθεί μάσα με μαγευτική θέα …





Και τώρα αρχίζει η ανάβαση




Στο δρόμο για Εξωχώρι για να βρω την αρχή του χωματόδρομου




Όνειρο διαδρομή βουνό και στο βάθος θάλασσα…
Τα ωραία αρχίζουν…





Επιτέλους στο βουνό …











Όσο ανηφορίζω το τοπίο γίνεται πανέμορφο . Δάσος και στο βάθος απέραντη θάλασσα…







Πραγματικά μια από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ελλάδα .
Οδηγάω πολύ αργά για να προλάβω να χορτάσω την θέα…









Και ξαφνικά φτάνω σε διάσελο στο ψηλότερο σημείο . Κοκάλωσα τα φρένα , σβήνω





και κάθομαι πολύ ώρα να κοιτάω …..και μόνο για αυτό άξιζε όλο το ταξίδι.
Ανεμπόδιστη θέα σε όλο το νότιο Ταΰγετο στην Μάνη στο πέλαγος….. παραμιλάω μόνος.







Η συνέχεια σε δραματικό σκηνικό




Βρίσκω την πηγή πάνω στην ώρα
Υδρόψυκτο κεφάλι δουλεύει καλύτερα…





Ένα κομβικό σημείο . Εδώ ξεκινά μια κυκλική διαδρομή μέσα στον πυρήνα του δρυμού και φτάνει μέχρι το ξωκλήσι το Αγίου Δημητρίου κάτω από μια 1600 άρα κορυφή.





Ακολουθώ τον δρόμο όλο και βαθύτερα μέσα στο δροσερό δάσος. Βουνίσια αρώματα με κατακλύζουν από παντού …




Φτάνω στο τέρμα . Εδώ στο ξωκλήσι σκοπεύω να στήσω …







αλλά λίγο παραπάνω ανακαλύπτω αυτό :





Μερακλής το έφτιαξε , τον ευχαριστώ νοερά και θα στήσω στην βεράντα !!
Το τέλειο νομίζω…



Μαγειρεύω , τρώω , πίνω και αργά το βράδυ με τον αέρα να βουίζει στα έλατα χαζεύω το αστροπανόραμα . Λίγο πριν αποκοιμηθώ ένα …απροσδιόριστο πλάσμα περιφέρεται και θορυβεί κοντά στην κατασκήνωσή μου. Πετάω μια πέτρα και εξαφανίζετε .
Υποθέτω αγριογούρουνο.
Καληνύχτα......