Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό που νιώθεις, όταν κάτι που έχεις δημιουργήσει με πολύ αγάπη και μεράκι, να παίρνει μορφή και σχήμα. Όταν δε αυτό το αντικείμενο έρχεται η στιγμή να περάσει στα χέρια του ιδιοκτήτη του και βλέπεις πως ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του τότε η στιγμή ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Κάτι αντίστοιχο ένιωσα την Τρίτη το απόγευμα όταν είχε κανονιστεί το ραντεβού στο Δροσερό Τρικάλων για να παραδοθούν οι πρώτες μας βαλίτσες στους νέους τους ιδιοκτήτες. Μέλη όλοι μας του GS Forum, το οποίο έχει δικαίως φήμη για τις όμορφες συγκεντρώσεις του, αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε από το πρωί στο εργαστήριο του Κύρου-Φώτη Γρανάζη και φυσικά δεν θα μπορούσε και αυτή η συνάντηση να αποτελέσει εξαίρεση.
Η παρέα αποτελούμενη από τον Γιάννη, τον Αλέκο, τον Αντώνη, τον Αργύρη, τον Γιάννη με τον γιο του Νικήτα, τον Φώτη και την αφεντιά μου είχε άγριες διαθέσεις και το έδειξε από τις πρώτες στιγμές όταν στον χώρο όπου τοποθετούνταν οι βαλίτσες ο πατέρας του Φώτη, ο Κος Βασίλης, έστρωσε το στρόγγυλο τραπέζι το οποίο σε λίγο είχε γεμίσει με μισοάδεια ποτήρια τσίπουρου και μεζεκλίκια. Το project προχώραγε με αργούς ρυθμούς μιας και κανένας μάλλον δεν ήθελε να τοποθετηθούν οι βαλίτσες στην πρώτη ώρα και στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπήρχε η ταβέρνα του Παππού απέναντι από την εκκλησία του χωριού.