[Uriah Heep]

Αρχική Δημοσίευση από MOYTPO

Γραψε μας τωρα για την κοπανα στου τσομπανη με την γνωστη λοξη σου ματια......

I am not in the mood for fun!


Νιώσε συμπόνια για το πρόβλημά μου, φίλτατε αναγνώστη.
Προσπάθησα να το "λύσω" μ' ένα βερτζαμί κι έναν σπιτικό Κερκυρέικο κακοτρύγη, έβαλα και 2-3 ταξίμια καμηλιέρικα του Λεμονόπουλου, αλλά δεν λέει να φύγει ο σεβντάς...
Στράβωσα...
Κι άμα στραβώσω μεγάλε, δεν μπορώ να γράψω λέξη, σΕ λέω. Ο συγγραφικός μου παλμός παραπέμπει σε “θεία” που βράζει κόλλυβα για το μνημόσυνο του άντρα της... Με το που τελειώνω μια αράδα, χασμουριούνται μέχρι και οι προσωπογραφίες μέσα απ' τις κορνίζες του σαλονιού....
Και καθότι δεν συμβιβάζομαι με παρακμιακά και μιζεράμπιλε ταξιδιωτικά καταπονήματα, θα το σταματήσω εδώ!
Oh boy!
Αυτή είναι τραγουδάρα! “Τα παντελόνια”...
Ερμηνεύει ο Γιάννης Ντουνιάς.
Mην ξεχάσω ν' αφιερώσω το ρεφρέν, στο -συγκαμμένο από την “συγγνώμη” μου- παλικάρι που ξενύχτησε για να μΕ στείλει ξημερώματα σε πμ την πρωινή “κένωσή” του...
“Τα παντελόνια φίλε μου
περίεργα είναι ρούχα,
με ευκολία τα φοράς
δύσκολα όμως τα τιμάς...”


Το τραγούδι τελειώνει...
Και σ' αυτό το σημείο, ο συγγραφέας αδειάζει το ποτήρι του μονορούφι, τοποθετώντας μια μπομπίνα στο ΑΚΑΙ Μ11...
.
.
...και αντί επιλόγου κλείνει αυτό το κακοποιημένο ταξιδιωτικό, μ' ένα χασάπικο...

Καληνύχτα!