Προχωρημένο πια μεσημέρι, ήρθε η ώρα για Κρητικά θαλασσινά και που αλλού, στην γραφικότατη ταβέρνα του DatsNic και τον λεβέντη πατέρα του κύριο Δημήτρη, ο οποίος τυχάνει θείος της Γιάννας!
Εντυπωσιάστηκα πόσο πρόσχαρος και ντόπρος άνθρωπος είναι... Ολο ζωή και γέλιο, αν και η περιοχή περνά και αυτή τα "λούκια" της με την κρίση που μας βαρά!
Παρ' αυτά, δεν σταμάτησε λεπτό να μιλά και να γελά, άσε τους μεζέδες που μας έφτιαξε.. Ζουρλαθήκα στο μυαλό & φουσκώσαμε στα στομάχια.... Και οι ρακιές να πηγαίνουν ποτάμι ... Δεν ήξερα από να πιάσω και που να αφήσω... Να αφήσω τους ντάκους και να πιάσω τις γαρίδες ή να αφήσω τα καλαμάρια και να πιάσω τα μυζηθροπιτάκια! Αλλά ένα ξέρω, ζω πάλι ένα όνειρο και ΔΕΝ θέλω να ξυπνήσω!
Το καύσιμο μας, πρώτο-πρώτο!!
... φρούτα εποχής!!
Καταλαβαίνετε γιατί δεν θέλω να ξυπνήσω!!
Κάποιοι Βολιώτες με ρωτούσαν που ήμουνα και τι έκανα,
εκείνη την ώρα! Τι να τους πω??
Το αγάπησα τον κύριο Δημήτρη,
αλλά και ο Νικολάκης, έξω καρδιά παιδί!!