Τελείωνοντας το πρωϊνό μας καταφθάνουν οι φίλοι του Cuki και αναχώρηση για το κέντρο της πόλης, για τον δεύτερο καφέ της ημέρας. Οι καφετέριες η μια δίπλα στην άλλη (έγραψα και πιο πάνω πως η Σερβία θυμίζει σε πολλά Ελλάδα).
Μια μεγάλη παρέα Σέρβοι και Έλληνες και συζητήσεις για ταξίδια, μοτοσυκλέτες, διακοπές στην Ελλάδα και σχολιασμός των κορμιών που πέρναγαν δίπλα από το τραπέζι μας
.
Αφού μας αφήσαν να κεράσουμε τους καφέδες...(το πιστέψατε ε? χαχαχαχα)
είχε έρθει η ώρα της αναχώρησης. Οι φίλοι μας με τις μοτοσυκλέτες τους μας συνόδευσαν μέχρι την έξοδο της πόλης. Αποχαιρετισμός και υπόσχεση για συνάντηση στην Σερβία ή στην Ελλάδα...
Είσοδος στα Σκόπια και στάση για κάποιες φωτογραφίες στην όμορφη χαράδρα που διασχίζει ο δρόμος (επικίνδυνος και θέλει προσοχή)
και ακόμη μια στάση στα 2 τούνελ πριν τα σύνορα
Άφιξη στα Ελληνικά σύνορα με τις σκέψεις να βρίσκονται ακόμα σε όλα αυτά που ζήσαμε αυτές τις 8 ημέρες που βρισκόμασταν στον δρόμο. Καφές στο ίδιο σημείο και ανασκόπηση του ταξιδιού με το χαμόγελο και των δυο μας τύπου Τζόκερ
.
Οι δρόμοι μας χώρισαν μετά από λίγα χιλιόμετρα με τον Γιάννη να στρίβει αριστερά για Θεσσαλονίκη και εμένα δεξιά για Τρίκαλα με τον ουρανό βαρύ και μαύρο και την καταιγίδα να πλησιάζει απειλητικά.
Τίποτα πιο σημαντικό εκείνη την στιγμή από το συναίσθημα πληρότητας που ένιωθα πως ακόμα ένα ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του γεμίζοντας την ψυχή μου με εικόνες αρώματα και μουσικές.
Αν τελικά η ευτυχία κρύβεται μέσα σε πράγματα που πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βρουν, νιώθω ευτυχισμένος που κατάφερα να μπορέσω αρκετή δόση ευτυχίας να βρω στα ταξίδια μου...
Στα ταξίδια σε 2 ρόδες...
(Γιάννη στο έχω ξαναπεί αλλά νιώθω την ανάγκη να στο ξαναπω. Είσαι ένας άνθρωπος που μαζί του θα μπορούσα να γυρίσω σε όλον τον κόσμο. Ένας αυθεντικός ταξιδιώτης...Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στη ζωή σου και σύντομα να ξανανταμώσουν οι δρόμοι μας)
Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση,
καλούς δρόμους να έχουμε ΟΛΟΙ.