Το πρωί εγερτήριο στις 6.30 και δρόμο για Μυτιλήνη. Μπουνάτσα στη διαδρομή, η μηχανή στο overdrive και ο Χασαν (Αυτόματος) στο τιμόνι. Πολύ σταυρόλεξο έπαιξε. Αρχικό πλάνο έλεγε για Μολυβο. Καλομελέτα και έρχεται. Πήρε ο καπετάνιος τηλέφωνο. Είχε φτάσει με το δικό του σκάφος στη Μυτιλήνη είχε πιάσει θέση στο λιμάνι και μας περίμενε. Ούτε στάση για βουτιά δεν κάναμε. Φτάσαμε Μυτιλήνη κατά τις 7.30 και μέχρι να δέσουμε είχε σχεδόν βραδιάσει. Χαιρετούρες με τον Καπταιν σουλουπωνόμαστε λίγο και βουρ για φαΐ. Πρώτη φορά στην Μυτιλήνη δεν ξέραμε που παν τα τέσσερα. Τελικά φάγαμε σε ένα ταβερνάκι το οποίο ήταν άοσμο, άχρωμο, άγευστο. Αυτό το διαπιστώσαμε μετά όταν φάγαμε και σε άλλα. Μετά ένα ποτάκι στο σύγχρονο καφενείο όπου ο ιδιοκτήτης του είναι ένα νέο παιδί, ντόπιος, ιστιοπλόος, χαλί να γίνει να τον πατήσεις. Αποστόλης. Το κάναμε στέκι και ότι χρειαζόμασταν ο Αποστόλης το έβρισκε και μας το φέρνε την άλλη μέρα.
Την άλλη μέρα βγήκαμε να νοικιάσουμε και αμάξι μιας και ήμασταν πλέον 5 άτομα και είχαμε ακόμα 5 μέρες στο νησί μέχρι να αρχίσει ο αγώνας. Την φάγαμε σχεδόν όλη την Μυτιλήνη. Την είχα στο φτύσιμο αλλά πόσο λάθος έκανα. Το νησί αξίζει με χίλια. Φτηνό, με πολλά πράματα να δεις και να κάνεις. Παίρνουμε που λέτε τα της παραλίας και γραμμή για Μήθυμνα (Μολυβο). Τέλειο μέρος. Γραφικότατο. Και για μπάνιο στο….
Φοβερό ντεκόρ, φοβερές γυναίκες, θάλασσα πεντακάθαρη, λίγο κρύα αλλά παραλία δεν έχει. Πας βουτάς και μετά ανεβαίνεις στο μπαρ να συνεχίσεις.
Εκεί έχει πολλά ταβερνάκια πάνω στο λοφακι με θέα το απέραντο γαλάζιο και καλό φαγητό αλλά εμείς πήγαμε αλλού. Στην σκάλα Συκαμνεας. Ένα γραφικό λιμανάκι όπου την είχε πέσει ο Μυριβήλης. Φαΐ στο ταβερνάκι του Μυριβήλη. Άριστο και πολύ καλές τιμές. Είπαμε Μυτιλήνη πολύ καλές τιμές παντού. Να μην τα πολυλεμε φάγαμε, ήπιαμε, βγήκαμε Φώτος ήπιαμε και καφέ εκεί δίπλα και μετά το δρόμο για πίσω.
Καταλήξαμε στο καφε/μπαρ του Αποστόλη να πίνουμε τζινακι με κάτι κοπελιές. Και στη συνέχεια ψιλοντιρλα στο σκάφος για ύπνο.