Πλεον η μερα για την εναρξη πλησιαζε ολο και περισσοτερο και αρχισαν οι αφιξεις σκαφων και πληρωματων στο λιμανι. Υπηρχε μια πανηγυρικη ατμοσφαιρα και τα σκαφη με τα μπαννερς των χορηγων εδιναν άλλο χρωμα.
Εμεις όμως το βιολι βιολακι. Η μερα αρχιζε και τελειωνε στου Αποστολη και ενδιαμεσα μπανακια και φαι.
Επομενη μας εξορμηση ηταν η Ερεσσος και τα κοριτσια της που τριβουν το πιπερι. Οι πληροφοριες που ειχαμε λεγαν να παμε Ερεσσο, έναν καφε στην σκαλα Ερεσσου με τα κοριτσια και μετα για μπανιο στην παραλια του Χρουσού. Ξεκινησαμε λοιπον για σα κατ!!!!! Πηραμε τον δυσκολο δρομο που παει για Σιγρι και το απολιθωμενο δασος. Βεβαια στο απολιθωμενο δασος δεν πηγαμε για να εχουμε λογο να ξαναπαμε. Μετα από 2μιση εφιαλτικες ωρες στο πισω καθισμα σε έναν ελλεινο δρομο γεματο στροφες φτασαμε στην Ερεσσο. Στροφη για σκαλα Ερεσσου και για τα κοριτσια. Όμως το πληρωμα λακισε τελευταια στιγμη και με αφησαν με την ορεξη. Πριν φτασουμε στην παραλια ειχε την εξοδο για το Χρουσο και στριψανε. Που να τους καει το βιντεο. Και δεν τελειωσαμε εκει Φαγαμε 5 χιλιομετρα χωματοδρομο κοντεψαμε να σπασουμε το αμαξι αλλα βγηκαμε εδώ.
Πραγματικα φοβερη παραλια. Όμως ειχε μονο αμμουδα, αρμιρικια και τη θαλασσα. Εμεις δεν ειχαμε ουτε ομπρελλα, ουτε καρεκλακια, ουτε καν νερο. Αυτοι όμως ειχαν
Ξενερωσαμε. Καναμε μια βουτια να φυγει ο ιδρωτας και ξεκινησαμε για πισω από τον παραλιακο δρομο αυτή τη φορα που είναι σαφως πιο ευκολος. Καθως γυρνουσαμε πισω ειχαμε παρατηρησει ένα χωριουδακι στο επομενο κολπακι. Τελικα ηταν οικισμος το Ταβαρι με παραλια χαλια σε σχεση με το Χρουσο αλλα ειχε το τελειωτερο ταβερνακι σε ολη την Μυτιληνη. Πολύ φαι, πολύ πιοτο, ηπιαμε και καφε διπλα σε ένα ας πουμε beach bar. Τελικα ρεφαραμε με το Ταβαρι. Πισω στη Μυτιληνη ευτυχως με τον οδηγο να μην κοιμαται γιατι ολοι οι υπολοιποι τον ειχαμε παρει!!!!!
Το βραδυ ποτακι για μενα δεν ειχε. Ηρθε και το mothership( σκαφος υποστηριξης) και εδεσε διπλα μας.