For the history, Να πούμε και κάνα δυο λογάκια για τους ξενέρωτους Ελβετούς, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να μετράν λεφτά. (με τόσα δις, που έχουν καταθέσει τα δικά μας τα τομάρια τι άλλο να κάνουν;
Τα τοπία , οι δρόμοι τους και τα βουνά τους απίστευτα, πανέμορφα, βγαλμένα από παραμύθι,, αλλά από εξυπηρέτηση ένιωθα ότι όπου πάμε είμαστε όρθια κατοστάρικα γι αυτούς.
Στάση για καφεδάκι γιατί έχει πέσει πολύ στροφιλίκι, ανηφόρα κατηφόρα και το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Ένα εσπρεσάκι και ένα τσαγάκι (με δικό μου μέλι) 8€… Πάρτα Κελά που ήθελες εσπρεσάκι στην Ελβετία.. Αθηνά πλήρωσε μια στιγμούλα ρε συ, να πάω να δω κάτι στη μηχανή… χαχαχα
Μετά από αρκετά χλμ και πέρασμα από πεδιάδα και μέσα από πόλεις με λίγο κίνηση, αρχίσαμε να βλέπουμε πολλούς αμπελώνες και πινακίδες με Γαλλικά γράμματα. Επιτέλους μπήκαμε στη Γαλλία (ή έτσι νομίζαμε). Στάση για βενζίνη και ο υπάλληλος μας μιλάει Γαλλικά (ε στάνταρ Γαλλία λέμε) Πάω να πληρώσω και μου δίνει Ελβετικά ρέστα.. Ευρώ ρωτάω;;;; Νο ευρώ.. Της λέω στα Αγγλικά να πληρώσω με πιστωτική και να μου δώσει το πενηντάρικο πίσω,,, να μου απαντάει στα Γαλλικά η κ@ριολα.. ΡΕ ΜΙΛΑ ΑΓΓΛΙΚΑ… τίποτα αυτή.. Ε αυτό ήταν,,, ξεκίνησα και εγώ τα Ελληνικά γ@μοσταυρίδια (πάντα με το χαμόγελο) και το ευχαριστήθηκε η ψυχούλα μου.. Αν είχε κάμερα και το μεταφράσουν θα ρίξουμε πολύ γέλιο. Πήραμε το δρόμο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και αυτή τη φορά φτάσαμε όντως στα σύνορα!
