[ckalfas]

Μιας και τα λέμε όλα...

Παρατηρώντας τα προηγούμενα, βγαίνει αβίαστα σχεδόν το συμπέρασμα, το πόσο εξαρτημένοι ως λαός έχουμε γίνει από την κατανάλωση και ως χώρα από τις εισαγωγές καταναλωτικών αγαθών... Δεν βγάζω κι εγώ τον ευτό μου, κι εγώ μέσα είμαι στο σύνολο!
Ξέρουμε ή μάλλον καταλαβαίνουμε ότι αυτό το είδος συμπεριφοράς και τρόπος ζωής δεν "πάει άλλο", αλλά φοβόμαστε να τον αλλάξουμε διότι έτσι δεν θα έχουμε βενζίνη να ταϊσουμε τα μοτόρια μας, δεν θα έχουμε ανταλλακτικά για να συνεχίσουμε να κινούμε τα μοτόρια μας, δεν θα έχουμε φάρμακα (κανονικά ή γενόσυμα), δεν θα έχουμε κρέας να φάμε...δεν...δεν... κλπ.

Δεν λέει όμως κανείς , μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτός ο δρόμος;

Απ' ότι φαίνεται κανείς μας δεν είναι πρόθυμος να χάσει την ψευδαίσθηση της κούφιας και ολόενα φθίνουσας ευημερίας, διότι η εξάρτησή μας είναι τέτοια που προτιμούμε αντί να πέσουμε μαχόμενοι, να πέσουμε με μία μπουκία σκ@τ@ στο στόμα... Αρκεί να τον έχουμε μπουκωμένο μέχρι τελευταία στιγμή με κάτι που να θυμίζει φαγητό!

Το να μιλάς για αντίσταση ή κάποιου είδους αγώνα, φαντάζει εθνικιστική φανφάρα ή ρομαντισμός στην καλύτερη περίπτωση...
Ναι αλλά τις περισσότερες φορές ρομαντικά είναι τα απλά πράγματα της ζωής κι αυτά εχουν αξία μέσα στους αιώνες! Και όσον αφορά για τα περί "εθνικισμού" ο λαός αυτός στην μακραίωνη ιστορία του έμεινε και κρατήθηκε ζωντανός για χιλιάδες χρόνια διότι μπροστά στην ελευθερία της ψυχής του δεν δίστασε να πολεμήσει, πολλές φορές το αδύνατο και βγήκε νικητής, διότι πάντα αυτός που αγωνίζεται ανταμοίβεται!