Αρχική Δημοσίευση από soter3gm
Στης παλιές μοτοσυκλέτες που δεν είχαν πλευστούς δίσκους όποτε ήταν ζεστοί από ταξίδι η από σκληρή αγωνιστική χρήση και έπεφταν σε νερά, δηλαδή κρύωναν απότομα, έσπαγαν η να στράβωναν με τη μια, και έπρεπε να τους αλλάξεις η να τους πας στο τόρνο για ίσιωμα με αποτέλεσμα να γίνονται ποιο λεπτοί
σου παραθέτω κάτι που βρήκα στο Διαδίκτυο
Εξίσου σημαντικό εξάρτημα με τις δαγκάνες είναι φυσικά οι ίδιοι οι δίσκοι. Στην πιο απλή τους μορφή είναι μονοκόμματοι και στερεώνονται σταθερά στον τροχό. Παρά τη σχετικά απλή τους μορφή, υπόκεινται σε πολύ μεγάλες καταπονήσεις, τόσο μηχανικές όσο και θερμικές. Το ότι αποτελούν το κύριο σημείο τριβής δημιουργεί συνθήκες αντικρουόμενες με το γεγονός ότι βρίσκονται εκτεθειμένοι στο περιβάλλον, αφού οι πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω τριβής μειώνονται πολύ γρήγορα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η οποία μπορεί να είναι και κάτω από το μηδέν. Αυτές οι αυξομειώσεις θερμοκρασίας προξενούν (λόγω του φαινομένου συστολής - διαστολής) στο δίσκο μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και μόνιμες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του δίσκου. Στο πρόβλημα αυτό τη λύση έδωσαν οι πλευστοί και οι ημίπλευστοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον για την πλειονότητα των μοτοσικλετών υψηλών επιδόσεων. Σε αυτούς, η στεφάνη με την οποία έρχεται σε επαφή το τακάκι, δηλαδή το τριβόμενο τμήμα, δεν είναι συνδεδεμένη σταθερά με τη βάση που προσαρμόζεται στον τροχό, επιτρέποντας στο πρώτο να διασταλεί ελεύθερα, χωρίς παραμορφώσεις. Ειδικότερα στους πλευστούς δίσκους είναι δυνατή και μια μικρή αξονική μετακίνηση# (της τάξης του 0,5 χιλ.), ενώ στους ημίπλευστους είναι δυνατή μόνο η ακτινική μετακίνηση.
Το γεγονός ότι το τριβόμενο τμήμα είναι μονωμένο θερμικά από τη βάση επιτρέπεί στους πλευστούς και τους ημίπλευστους δίσκους να είναι ελαφρότεροι από τους μονοκόμματους, αφού η βάση μπορεί να κατασκευαστεί από πολύ ελαφρύ υλικό, συνήθως αλουμίνιο.
Αντίθετα, το τριβόμενο τμήμα είναι στις περισσότερες σύγχρονες μοτοσικλέτες ατσάλινο.
Το ατσάλι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, τόσο στην καταπόνηση όσο και στην οξείδωση. Παλαιότερα το τριβόμενο τμήμα κατασκευαζόταν από χυτοσίδηρο, ο οποίος ακόμη χρησιμοποιείται προκειμένου για αγωνιστικές κατασκευές, καθώς έχει μεγαλύτερο συντελεστή τριβής από ό,τι το ατσάλι, επομένως και καλύτερη απόδοση. Αλλά οξειδώνεται πολύ εύκολα και είναι και εύθραυστος, γι' αυτό και η χρήση του σε κανονικές μοτοσικλέτες παραγωγής περιορίζεται σιγά-σιγά. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους δίσκους από ανθρακονήματα, οι οποίοι προορίζονται αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας τους είναι αρκετά υψηλή και δεν επιτυγχάνεται στο δρόμο.
|