Δευτέρα 28/5 3η μέρα Pamukkale – Isparta – Beysehir – Konya - Goreme (680 χλμ)
Ξεκούραστος ,ξύπνησα αρκετά νωρίς και με την ησυχία μου πήρα το πρωινό μου στην αυλή του δωματίου. Και εκεί που είμαι έτοιμος να φύγω γύρω στις 8.00 π.μ έρχεται ο τύπος που έχει το δωμάτιο και μου λέει συγνώμη πρέπει να σας επιστρέψω 10 TL επειδή φεύγετε πολύ νωρίς. Έπαθα πλάκα με το πώς ξηγήθηκε ο τύπος δηλαδή η διαμονή μου στοίχισε 13 € με πρωινό. Με τόσα χρήματα πέρσι στην Νορβηγία παίρναμε ένα redbull και ένα hotdog σε μέγεθος αντίδωρου σε βενζινάδικο. Αποχαιρέτησα τον ευγενέστατο Τούρκο Ιδιοκτήτη του ξενώνα και ξεκίνησα το ταξίδι μου με προορισμό την Καππαδοκία. Είχε έντονα σύννεφα μέχρι που κάποια στιγμή στην Isparta έπιασε μία καλή βροχούλα, ποτιστική προς δροσιστική θα έλεγα.
Η διαδρομή ήταν σε κάποια σημεία γραφική κυρίως μετά το Egirdir
Κάποια μέρη κρατούν ακόμα τα Ελληνικά ονόματα . Όταν είδα την επιγραφή Afyonkarahisar
θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια όταν διάβαζα την Ιστορία στο σχολείο ( τεταρτοδεσμίτης βλέπετε) για τον Μικρασιατικό Πόλεμο . Συγκεκριμένα τις επιχειρήσεις των Ελληνικών Στρατευμάτων (του Ιουνίου-Ιουλίου 1921) για την κατάληψη της γραμμής της Κιουτάχειας-Εσκί-Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ. Οι οποίες προέβλεπαν ως βασικό στόχο τη συντριβή του συγκεντρωμένου στην Κιουτάχεια όγκου του τουρκικού στρατού και την κατάληψη του σπουδαιότερου κέντρου ανεφοδιασμού του, του Εσκί-Σεχίρ.
Σκεφτόμουνα λοιπόν καθώς οδηγούσα ότι που να το φανταζόμουνα πριν 15 περίπου όταν είχα στα χέρια μου το βιβλίο και διάβαζα για αυτές τις περιοχές ότι κάποια στιγμή θα περνάω από κει με μία μηχανή! Τι να λέμε απίστευτο συναίσθημα το να ταξιδεύεις!
Μπαίνοντας στο Beysehir,μόλις πριν 40 χλμ περνούσα χωριουδάκια που οι άνθρωποι ζούσαν σε άλλη εποχή και ξάφνου μπροστά μου μία πόλη σύγχρονη, με αυτοκινητόδρομους και προσεγμένη σε πολλά σημεία. Είπαμε η χώρα των αντιθέσεων!
Και η παρέα μου σ ‘ολόκληρο το ταξίδι…
Που και που καμιά στάση για φωτογραφία επιβάλλεται, ταξίδι κάνουμε δε πάμε το γράμμα!
Μπροστά μου το μικρό χωριό Sultanhani με το μεγαλύτερο Καραβάν Σεράϊ του 13ου αιώνα
έκανα μία ολιγόλεπτη στάση για φωτογραφίες και συνέχισα ακολουθώντας το δρόμο των καραβανιών…
Στο Ικόνιο και την Aκσαράι δεν σταμάτησα καθόλου. Δε μπορώ να πω ότι με συγκίνησαν ,συνέχισα την πορεία μου για Καππαδοκία. Τα τελευταία 50 χιλιόμετρα πριν φτάσω στο Κόραμα (Goreme) όπου και διέμεινα τα διένυσα βράδυ.Η πρώτη εικόνα από Καππαδοκία ήταν το Uchisar, απίστευτο θέαμα, λες και βρέθηκα σε άλλο πλανήτη,
Έβγαλα λίγες φωτογραφίες και συνέχισα για το Κόραμα. Ψιχάλιζε αρκετή ώρα πριν και έπιασε μία δυνατή βροχή ίσα ίσα να με κάνει χάλια, δε σταμάτησα για 5 χλμ να βάλω αδιάβροχα. Φτάνοντας στο Κόραμα άρχισα την αναζήτηση δωματίου, μέσα σε λίγα λεπτά είχα βρεί κάτι καλό και οικονομικό. Θα έκανα τρεις διανυκτερεύσεις. Η τιμή του ήταν 30 € με πρωινό και ήταν τρίκλινο σε σπηλιά. Ξεφόρτωσα γρήγορα την μηχανή έκανα ένα μπανάκι και κατέβηκα βόλτα. Είναι πολύ ψαρωτικό θέαμα η Καππαδοκία ειδικά για κάποιον που πηγαίνει πρώτη φορά ,αυτή η ιδιαίτερη μορφολογία του εδάφους αλλά και τα σπίτια σπηλιές είναι πολύ εντυπωσιακό και μοναδικό θέαμα. Έφαγα κάτι πρόχειρο και συνέχισα να βολτάρω χαζεύοντας την γραφική πόλη.