Τετάρτη 30/5 5η μέρα – Καππαδοκία (47 χλμ)
Ξύπνημα από τα χαράματα, η ώρα είναι 5.00 π.μ και περιμένω το βαν έξω από το ξενοδοχείο .Έρχεται να με παραλάβει στην ώρα του, μέσα έχει κάθε καρυδιάς καρύδι, εννοείτε κινέζους, Ινδούς και Αμερικάνους. Οι πτήσεις γίνονται πολύ πρωί για να προλαβαίνει ο κόσμος την ανατολή του ηλίου. Σε 5 λεπτά φτάνουμε στο σημείο που απογειώνονται τα αερόστατα. Είναι το ίδιο για όλες τις εταιρείες. Απλώνουν το μπαλόνι και βάζουν 2 μεγάλους ανεμιστήρες που η φορά του αέρα πηγαίνει προς τα μέσα. Όταν φουσκώσει καλά όπως βλέπετε στην φωτό τροφοδοτούν το μπαλόνι με γκάζι για να το βοηθήσει στην ανύψωση. Σε ερώτηση που έκανα στον πιλότο, μου είπε πως το γκάζι είναι το ίδιο μ’αυτό που χρησιμοποιείται στα σπίτια για μαγειρική . Το αερόστατο είναι δεμένο από σταθερό σημείο και όταν είναι έτοιμο να απογειωθεί πηδάνε μέσα στο καλάθι οι επιβάτες. Οι υπάλληλοι της εταιρείας που δεν επιβαίνουν στο αερόστατο λύνουν το σχοινί και η πτήση ξεκινάει.
Το ξέρω ότι τα χρήματα είναι πολλά και εγώ το σκεφτόμουνα αλλά όσοι πάτε μη το χάσετε. Πραγματικά είναι φοβερή εμπειρία και το θέαμα μοναδικό, θα σας αποζημιώσουν με το παραπάνω.
Γεμίζει ο ουρανός από αερόστατα
Πάρα πολύ καλός ο πιλότος στο χειρισμό, είχε δύο, ο δεύτερος μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και μας έκανε ξενάγηση.
Σπίτι σκαλισμένο στο βράχο.
Χαρακτηριστικοί βράχοι της Καππαδοκίας
Σκαμμένοι βράχοι που χρησιμοποιούνταν για σπίτια.
Έχει περάσει 1 ώρα και ένα τέταρτο και ο πιλότος μας ανακοινώνει ότι ήρθε η ώρα να προσγειωθούμε. Πετάει το σχοινί και οι υπόλοιποι που βρίσκονται στο έδαφος τραβούν το αερόστατο προς τα κάτω .Προσγειώθηκε πάνω σε ένα τρέιλερ χωρίς να καταλάβουμε τίποτα. Άψογοι οι πιλότοι. Στην συνέχεια σε κερνούν σαμπάνια
και σου δίνουν και ένα πιστοποιητικό πτήσης.
Το βαν μας επέστρεψε στην έδρα μας. Η ώρα είναι 11.30 π.μ έχω αρκετό χρόνο για να δω ότι δε πρόλαβα την προηγούμενη μέρα. Πήρα την μηχανή και ξεκίνησα, στην ουσία συνέχισα την εξερεύνηση μου.
Μία από τις πολλές εκκλησίες, στο Κόραμα
Επόμενη στάση το ανοιχτό μουσείο του Κοράματος. Έκανα μία γρήγορη περιήγηση . Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι εκτός το ότι πληρώνεις στην είσοδο είχε και κάποιους ναούς που για να μπεις είχε έξτρα χρέωση ,κάτι που κατάντησε εκνευριστικό. Έμπαινες σε ναούς που μέσα ήταν μαύροι από τις φωτιές και τις λεηλασίες που είχαν έκαναν οι προγονοί τους και κάποια στιγμή οι νεότεροι συνειδητοποίησαν ότι όλα αυτά είναι μνημεία και πως πρέπει να τα εκμεταλλευτούν τουριστικά, έβαλαν και έναν υπάλληλο απέξω και κόβουν εισιτήρια.
Ο Μουσταφάς παγωτατζής πριν μπεις στο μουσείο,
Σκέφτομαι να πάρω ένα Τούρκικο εργαλείο να τρέξω στο Dakar.
Δεν έπαιρνε μπροστά … ευτυχώς που σταμάτησε ένας με ένα αξιόπιστο να βοηθήσει.