Δευτέρα 4/6 10η μέρα Σαφράμπολη - Κωνσταντινούπολη (423 χλμ)
Ξεκίνησα πολύ πρωί έχοντας κατά νου τυχόν καθυστερήσεις, η μέρα έλεγε επίσκεψη και διαμονή σε μεγαλούπολη. Ξενοδοχείο είχα κλείσει μέσω booking το προηγούμενο βράδυ. Ο Πιτσιρικάς ρεσεψιονίστ μου πρότεινε κάποια ξενοδοχεία το προηγούμενο βράδυ, δυστυχώς δεν είχαν διαθεσιμότητα. Θαυμαστής της μοτοσυκλέτας και του ταξιδιού από ότι κατάλαβα δε θα αργήσει η στιγμή που θα γράφει και αυτός τις εντυπώσεις του για κάποιο μοτοταξίδι σε αντίστοιχο ιστοχώρο…
Κινήθηκα μέσω του επαρχιακού δρόμου μέχρι τα τελευταία 100 χλμ πριν την Πόλη, που άρχισε να έχει τρομερή κίνηση. Από εκείνο το σημείο ξεκινάει η βιομηχανική αλλά και οι κατοικημένες περιοχές .Όσο πλησίαζες τόσο πιο πολύ κίνηση συναντούσες. Μέσα στην Πόλη σταμάτησα τη μοτό 2 φορές. Πρώτη φορά βλέπω τη θερμοκρασία να ανεβαίνει πάνω από το όριο. Το χειρότερο από όλα είναι οι οδηγοί ,μιλάμε για ναρκοπέδιο και να φανταστείτε ότι δε ζω στην Βιέννη. Εργάζομαι στο κέντρο της Αθήνας και κινούμε καθημερινά με μηχανάκι αυτό το πράγμα δεν το χω ξαναδεί. Η θερμοκρασία άγγιζε τους 40 ο C και σε συνδυασμό με το έντονο κυκλοφοριακό είχε αρχίζει να με κουράζει σε σημείο που μετάνιωσα που μπήκα Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι οι μεγαλουπόλεις για επίσκεψη με μοτό. Τουλάχιστον κατ’ εμέ. Όσο απολάμβανα τα τοπία και την κάθε στιγμή που χανόμουνα τις προηγούμενες μέρες τώρα είχα την αίσθηση ότι έχω γυρίσει Αθήνα για δουλειά και είμαι κολλημένος στην κίνηση γιατί είναι κλειστό το κέντρο. Τεράστια πόλη ,πυκνοκατοικημένη και μες στο τσιμέντο. Είναι το πρώτο μου ταξίδι που είπα την Αθήνα ανθρώπινη πόλη. Σ’ όλους τους προηγούμενους προορισμούς όποια πόλη και αν περνούσα ήταν πολύ ανώτερη από τις δικές μας. Αν και η Κωνσταντινούπολη δεν έχει καμία σχέση με την υπόλοιπη Τουρκία. Οι άνθρωποι εκεί δείχνουν ότι έχουν άλλο βιοτικό επίπεδο. Διαφορετικό ντύσιμο, σπίτια, μαγαζιά και βέβαια οι τιμές πολύ ανεβασμένες. Το ξενοδοχείο που έμεινα ήταν κοντά στην Αγία Σοφία και κατευθύνθηκα προς τα κει. Λίγο πριν περάσω τη γέφυρα του Βοσπόρου , είμαι ακόμα στην Ασιατική πλευρά της Πόλης. Απέναντι μου φαίνεται καθαρά η επιβλητική Αγία Σοφία.
Αραχτός έξω από την Αγία Σοφία ακούω μία φωνή «γεια σου πατριώτη» ήταν δύο Έλληνες από Αθήνα που έκαναν επαγγελματικό ταξίδι. Και εκεί που ο καλύτερος είχε μοτοσυκλέτα 125 cc από όποιο σημείο της χώρας και αν πέρασα έρχονται δύο αστυνομικοί με R1200GS. Είδαν την GS μου και ήρθαν προς το μέρος μου, με φωτογράφιζαν τα παιδιά από την Αθήνα και τους δίνουν το κινητό τους για φωτογραφία και στήνονται και αυτοί.
Το GPS μου δεν έβγαζε την διεύθυνση του ξενοδοχείου ,τους ρώτησα αν ξέρουν που είναι δε γνώριζαν. Τους είπα να καλέσω το ξενοδοχείο να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο ορόσημο εκεί κοντά για να το εντοπίσω. Μου ζήτησαν το τηλέφωνο του ξενοδοχείου και κάλεσαν από το κινητό τους, Μίλησαν με τον ρεσεψονίστ και όταν τους κατατόπισε μου λένε ακολούθησε μας. Μπαίνουν μπροστά αρχίζουν καβαλάνε πεζοδρόμια ,μπαίνουν στις γραμμές του τραμ και με βγάζουν αμέσως στο ξενοδοχείο. Τους ευχαρίστησα και έφυγαν. Άλλη μία κίνηση ανθρωπιάς . Έβαλα τη μηχανή στο πάρκινγκ ,ανέβηκα στο δωμάτιο, ετοιμάστηκα γρήγορα και κατέβηκα στην γνωστή τουριστική πλατεία taksim. Δεν πήρα τη μηχανή, μου το πρότεινε και ο ρεσεψονιστ, είχε μόλις λίγα τετράγωνα από το ξενοδοχείο στην Πλατεία Aksaray βανάκι κάτι σαν τα δικά μας σχολικά με πολύ φθηνό εισιτήριο και σε λίγα λεπτά ήσουν εκεί. Σκεφτόμουνα αργά το βράδυ που δεν θα έχει κίνηση να γυρίσω στο ξενοδοχείο να πάρω τη μηχανή και να γυρίσω την Πόλη. Όταν είδα όμως και πάλι το πώς πήγαιναν οι οδηγοί όπως το σκέφτηκα έτσι το άφησα . Ο οδηγός του λεωφορείου που επέβαινα με το ένα χέρι κρατούσε το κινητό που μιλούσε και έκανε ελιγμούς σαν τον Αιμιλιέ από την Γαλλική ταινία Ταξί. Φτάνοντας έπαθα πλάκα με το πόσο πολύ κόσμο είχε , μου θύμισε την Ερμού στο Σύνταγμα παραμονή Χριστουγέννων τις παλιές καλές εποχές.
Πολλά μαγαζιά για φαγητό, ποτό και βέβαια ζαχαροπλαστεία
Καθώς ήμουνα σε αναζήτηση μαγαζιού να πιω τη μπύρα μου με βλέπουν 2 Τούρκοι και μου μιλάνε στα Τούρκικα. Τους κοιτάω με απορία και τους λέω “ in English please “ και με ρωτάνε “Where are you from” τους λέω “ Greece ” OoohhGreecelet’s gobatzanak for beer. Και πήγαμε μαζί για μπύρα. Δούλευαν σαν ξεναγοί κατάγονταν από Άγκυρα. Αφού ήπιαμε δεν μ ‘άφησαν να πληρώσω όχι μου λέει είσαι στη χώρα μας ,είναι ευχαρίστηση μας να σε κεράσουμε και ελπίζουμε να περνάς καλά. Αργότερα μου λένε πάμε και σε ένα μαγαζί που έχει τσιφτετέλι belly dance , άντε λέω να το δούμε και αυτό. Hταν σαν να πήγαινες σε κwλόμπαρο της επαρχίας μόνο που οι κοπέλες απλά χόρευαν ντυμένες χωρίς να κάνουν στριπτίζ και αν ήθελες κερνούσες ποτό για κουβέντα . Κάναμε τον χαβαλέ μας και κάποια στιγμή αργά γύρισα στο δωμάτιο.