[todor]

πριν από 5 σχεδόν χρόνια ανέβαινα με το αυτοκίνητο από Βόλο Κέρκυρα για να δω τον νεογέννητο ανηψιό μου.Την διαδρομή την έκανα πρώτη φορά μόνος...μερικά χιλιόμετρα πριν τον αυχένα (Κατάρα)είχε ήδη χιόνι δεξιά αριστερά και αρκετή ομίχλη (μετά δνε έβλεπα ούτε τα αμάξια που περνούσανε από απέναντι,παρά μόνο μια σκιά).κάποια στιγμή (όσο έβελπα ακόμα) πίσω μου βλέπω έναν τύπο να έρχεται με 23409 χλμ και σε μια στροφή με μηδέν ορατότητα με προσπέρασε (αφού με είχε κολητά αρκετές στροφές) και παραγλίο να είχαμε πολυτρκάρισμα γιατί δνε είδε το αυτοκίνητο από την άλλη μεριά και το πέρασε οριακά.....με την πρώτη ευκαιρία σταμάτησα σε ένα καφε-εστιατοριο-ότι ναναι μαγαζάκι και έκανα ένα τσιγάρο (παλιές καλές εποχές...) και εκεί με έπιασα κουβέντα με έναν παππού και του είπα τι έγινε. Αυτός μου απάντησε με μια πολύ απλή πρόταση που την άκουσα πρώτη φορά και από τότε με έχει στιγματίσει και την ακολουθώ ευλαβικά....είπε.... πάνε αργά για να φτάσεις γρήγορα... πόσο δίκιο έχει...