Η πλατεία του Κοσμά έχει σαν φυσικό σκέπαστρο τους υπεραιωνόβιους πλατάνους,
ενώ ακριβώς από κάτω ξεδιψάσαμε στα "λιοντάρια", στις βρύσες δηλαδή που φέρνουν νερό απευθείας από φυσικές πηγές του βουνού (ονομάζονται λιοντάρια γιατί αυτό το σχήμα έχουν τα στόμια τους).
Η πλατεία του χωριού είναι γεμάτη από ταβέρνες (με πιο ξακουστό τον Ναύαρχο) σε πολύ καλές τιμές χωρίς αυτό να έχει αντίκτυπο στην ποιότητα. Ο Κοσμάς είναι ξακουστός για την βραστή του γίδα.
Από την πεινά μας δεν κρατιόμασταν. Πράγματι η βραστή γίδα ήταν θεϊκή, ο κόκορας με μακαρόνια άπαικτος, το κατσικάκι με τις πατατούλες πεντανοστιμο. Όλα αυτά, πάλι συνοδευόταν με τοπικό τσίπουρο και στο τέλος ..κουραμπιέδες και μελομακάρονα, λες και ήταν Χριστούγεννα.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Μια όμορφη διαδρομή, με καλή άσφαλτο και αρκετές στροφές, μας οδηγεί στη Σκάλα, και από κει βραδυ πια φτάνουμε στο Γυθειο.
