Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε θέλω να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, αλλά ένας από τους βασικούς στόχους είναι να καταναλώνουμε όσα παράγουμε και όχι παραπάνω. το περίφημο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών του κράτους να είναι ισοσκελισμένο.
Ναι ο τζίρος που έχει χαθεί γύρω από το αυτοκίνητο είναι τεράστιος, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου αυτού τελικά κατέληγε στο εξωτερικό μιάς και τίποτα δεν παράγεται εδώ.
Αυτή είναι η περίφημη εσωτερική υποτίμηση, αν είχαμε δραχμή και την υποτιμούσαμε π.χ 30% θα είχες πάνω κάτω τα ίδια αποτελέσματα, η βενζίνη θα πήγαινε από 1,40 +30% = 1,82. Οι μεγαλύετροι θα τα θυμόσαστε αυτά.
Το GS από 15.000 θα πήγαινε + 30% = 19.500.
Ένας από τους στόχους της υποτίμησης ήταν πάντα εκτός από την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και η διακοπή της ροής κεφαλαίων στο εξωτερικό, μιας και όλα τα εισαγόμενα από την μία μέρα στην άλλη γινόταν ακριβότερα.
Η γνώμη μου είναι ότι οι φόροι δεν έχουν στόχο τα παραπάνω έσοδα αλλά πραγματικά την μείωση της κατανάλωσης που έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση ροής κεφαλαίων στο εξωτερικό, το θεωρούν σημαντικότερο από τους φόρους που χάνουν.
Τα υπόλοιπα, ιδιωτικές περιουσίες κ.λ.π είναι παράπλευρες απώλειες, τα κοράκια πάνε εκεί που υπάρχουν πτώματα.
Όπως και να έχει βοήθεια μας..
Όποιος αντέχει ας διαβάσει και το παρακάτω
Η αναπόφευκτη «εσωτερική υποτίμηση»