Η ώρα πέρασε γρήγορα και εμείς έπρεπε να πάμε προς το καράβι του γυρισμού.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Στεναχώρια, χαρά , λύπη, κούραση.. όλα μαζί ένας κόμπος στο λαιμό μας.
Έσκυψα το κεφάλι και με ένα τρελό κοντράστ συναισθημάτων κοίταξα τα αυτοκόλλητα που είχα συγκεντρώσει ...τα αυτοκόλλητα που μαρτυρούσαν το ταξίδι μας και τα όσα είχαμε περάσει και παράλληλα το καράβι του γυρισμού απέναντι μου.
Γύρισα πίσω να δω τον Γιώργο , μια εικόνα χίλιες λέξεις....
Χωρίς πολλά πολλά μπήκαμε στο καράβι και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού... το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του και επίσημα.
Ήταν μια Φανταστική εμπειρία για όλους μας!