[jorhe]

μια φορα κι εναν καιρο ηταν δυο ποντικια φιλαρακια . καποια στιγμη μετα απο μια κοπιαστηκη μερα σκαψιματος βγηκαν διπλα απο ενα τεραστιο βουνο με τυρι.Τα φιλαρακια χαρουμενα καθισαν στους προποδες το τυροβουνου και εφαγαν οσο μπορουσαν ,μετα ξεκουραστηκαν και αργα το σουρουπο πηραν οσο μπορουσαν για να επιστρεψουν στο σπιτι τους.Την αλλη μερα το πρωι ξαναβρεθηκαν τα φιλαρακια και τρεξανε στο τυροβουνο ευτηχισμενα φαγανε και επεστρεψαν αργα στο σπιτι. Αυτο συνεχιστηκε για αρκετο καιρο ισως και χρονια σταματησαν να σκαβουν και ετρεχαν παντα στο ιδιο σημειο για φαγητο. σιγα σιγα το βουνο λιγοστευε οσπου τελειωσε. Τα ποντικακια συνεχιζαν καθε πρωι να τρεχουν στο ιδιο σημειο με την ελπιδα οτι το τυροβουνο θα επιστρεψη και καθε μερα εκλαιγαν τη μοιρα τους . Αυτο συνεχιστηκε καιρο οσπου μια μερα το ενα απο τα δυο ποντικακια αποφασισε να ξανασκαψει για να βρει αλλο τυρι ενω το αλλο επιμενε να να πηγενη στο αδειο απο τυρι μερος . Το ποντικακι που ξανασκαψε αρχισε να βρισκει τυρι αλλοτε πολυ και αλλοτε λιγο ετσι μπορουσε να επιβιωση ενω το αλλο μιζεριασε και στο τελος πεθανε.

Χρεωκοπια ξεχρεωκοπια πρεπει να βρουμε τον τροπο να συνεχισουμε να επιβιωνουμε.

Το ποτηρι ακομα και μια σταγονα να εχει μεσα ,εχει κατι ΔΕΝ ειναι αδειο. Ευχαριστω .