Ευκαιρία για ένα καφεδάκι, απέναντι από το Σταθμό,
Οι πιό μερακλήδες (θα φωνάξουν "ΠΑΡΩΝ" φαντάζομαι!) πήγαν κατευθείαν στα σκληρά! Αυτό που είναι στα ποτήρια πίσω από τα μεζεδάκια, δεν είναι νερό!
Αφού μας ζέσταναν τα "καφεδάκια", όπως είμαστε συνεχίζουμε για το Σπήλαιο των Λιμνών...
Ο θαυμασμός για το τοπίο εξακολουθεί,
Το σπήλαιο ήταν καταπληκτικό και μοναδικό στην ομορφιά του. Δεν το είχα ξαναδεί. Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν και έτσι δεν θα βάλω καμμιά. Μοναδική παραφωνία η Ελληνίς ξεναγός, που παρουσίαζε ξερά και σαν να εκτελούσε αγγαρεία αυτά που της είχαν μάθει να λέει, σαν να είχε καταπιεί κασσετόφωνο,. Και που να' βλεπε η καημένη, τις συναδέλφισσές της σε μουσεία του εξωτερικού, πως μαγνητίζουν τους επισκέπτες και τους τραβάνε την προσοχή με τις αφηγήσεις τους και τη ζωντάνια τους!
Οποιαδήποτε ομοιότης με επιγραφές, πρόσωπα και ονόματα, είναι εξ' επί τούτου και όχι συμπτωματική!!!
Υπάρχει και το φθινόπωρο...
Τ' αλογάκια δεμένα στο Saloon απ' έξω...
Μια πολύ χαρούμενη φώτο!
Όπως καταλαβαίνετε, έχουν περάσει τόσες ώρες, έχουμε κάνει τόσα χιλιόμετρα και δεν έχουμε βάλει τίποτε στο στόμα, ή σχεδόν τίποτε οι περισσότεροι, τώρα που θυμάμαι και τις τυρόπιτες στα Καλάβρυτα. Οπότε δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε για το Πλανητέρο,
Η φύση εξακολουθεί να γίνεται πιό όμορφη και το "φιδάκι" από τις μηχανές μας, ελίσσεται ανάμεσα...
Επιτέλους, φτάνουμε εδώ!
και ξεκινάμε με ένα άδειο τραπέζι, αλλά γεμάτοι χαρά και ικανοποίηση για τα όσα είδαμε μέχρι τώρα!
Το οποίο τραπέζι γεμίζει σιγά σιγά,
Μέχρι που τιγκάρει! Ένα ιχθυοτροφείο πέστροφες κατεβάσαμε... οι ψαροφάγοι!
Το πεδίο μάχης, ε
γκαταλελειμμένο...
Άντε να βγαίνουμε έξω σιγά σιγά να χωνέψουμε!
(καληνύχτα σας για απόψε, τα λέμε αύριο!)