Ο ήλιος σιγά σιγά χανόταν και εμείς έπρεπε να αποφασίσουμε για το τι θα κάνουμε. Μετά και από παρότρυνση ντόπιων για την κακοκαιρία που ερχόταν και το ότι υπάρχουν πολύ οικονομικά ξενοδοχεία αυτή την περίοδο για την διαμονή μας αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε. Οι ανάγκες για ένα μπάνιο, φόρτισμα μπαταριών και άδειασμα καρτών ήταν ένας επιπλέον λόγος... Έτσι η απόφαση μας να μείνουμε σε ξενοδοχείο ήταν μάλλον η καλύτερη....



Βρήκαμε μια καλή καβάντζα να προφυλάξουμε τις μηχανές μας από την επερχόμενη κακοκαιρία και το αλάτι της θάλασσας που με τα μποφόρ που υπήρχαν σίγουρα θα κολλούσε πάνω στις μηχανές κάτι που δεν μας φαινόταν και η καλύτερη ιδέα....



Βρισκόμενοι στο δωμάτιο πραγματικά καταλάβαμε πόσο πολύ το είχαμε ανάγκη. Η χαρά σχηματισμένη στο πρόσωπο του Γιάννη τα λέει όλα. Αυτό που δεν είχε προσέξει βέβαια ήταν ότι τα δυο κρεβάτια ήταν ενωμένα, κάτι που μόλις κατάλαβε του άλλαξε την διάθεση αμέσως και τον έβαλε σε διαδικασία μετακόμισης και τροποποίησης του χώρου... Με σκέψεις τα κομοδίνα να αλλάξουν θέση, να γυρίσουμε τα κρεβάτια αλλιώς μέχρι και να βγάλει ένα φύλο από την ντουλάπα ώστε να μπει ενδιάμεσα στα δυο κρεβάτια μου είπε...