Σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με συγκινούσαν τα τεχνικά θέματα, ιδίως οι μοτοσυκλέτες και όποτε σαν παιδάκι έβλεπα μηχανές, τις καβάλαγα σταματημένες. Στο βουνό στην Γλυφάδα που έμενα (1969...), ερχόταν από το χωματόδρομο ο μπακάλης με μία R51 (μπορεί και R25, στα 6-7 μου, δεν μπορούσαν να ξεχωρίσω) και όταν ανέβαζε τα ψώνια στο σπίτι, έτρεχα και καβάλαγα τη BMW με το sidecar. Κάθε φορά που ερχόταν για να την πάρει ο μπακάλης (Άλκης Βαμβακερός τό όνομα) την εύρισκε λίγα μέτρα πιό κάτω στην κατηφόρα, γιατί πάταγα αυτό το αριστερό "φρένο" που είχε η μηχανή, αλλά αυτή τσούλαγε!
Η χαρά μου όταν ερχόταν μια φίλη της μητέρας μου με ένα
Solex και γω πάθαινα πλάκα με το σύστημα μετάδοσης που είχε και με το πως έπαιρνε μπροστά!
Από τότε καβάλαγα όλα τα μηχανάκια των φίλων μου και τη μεγάλη πλάκα μου την έπαθα στα 16 μου που καβάλησα το XT600 του μακαρίτη ξάδερφού μου. Εκεί κόλλησα πολύ.
Όπως όλοι οι γονείς βέβαια, ούτε ν' ακούσουν να πάρει μηχανή ο γιός τους, κι ας έμαθα αργότερα ότι ο μπαμπάς είχε σπάσει πόδι με BMW στα νιάτα του...
Στα 21 μου βγάζω δίπλωμα μηχανής και αγοράζω και ένα κράνος KIWI.
Στα 22 μου, μόλις έπιασα τον πρώτο μισθό στα χέρια, πάω και τον δίνω ολόκληρο προκαταβολή για ένα καινούργιο XL600R. Ο έμπορας (Παπαδάκης στη Βουλιαγμένης) μου ζητάει όμως κάποιον εγγυητή για τα γραμμάτια, οπότε η μόνη διαθέσιμη ήταν η μάνα μου! Πάμε, υπογράφουμε, το βάζω μπρος με τη μανιβέλα, άντε της λέω πάρε ένα ταξί και τα λέμε σπίτι. Μπα; μου λέει και μαζεύει τη φούστα της και κάθεται με τα πόδια στο πλάι, πίσω απ' τη μηχανή και γυρνάμε στη Γλυφάδα!!!
