Δεσαμε τη μηχανη στο αμπαρι, διπλα σε ενα Ducati. Που ηταν ολοι οι αλλοι ταξιδιωτες;
Ανεβηκα επανω και εκανα την καθιερωμενη βολτα στους οροφους του πλοιου...
Ομορφο, καινουργιο και καθαρο, ομως δεν εβρισκα μερος που να μπορει να ξαπλωσει κανεις. Που ειναι οι καναπεδες ρε παιδια;
Βγηκα στο καταστρωμα ενω το πλοιο ειχε πιασει να σαλπαρει. Βλεπω την ακτη να χανεται κ μαζι της νοιωθω να χανονται και οι σκεψεις, το αγχος, τα προβληματα.. Το μονο που εχει σημασια πλεον ειναι το ταξιδι. Καθε μερα και αλλου -αλητεια κ περιπλανηση, αγνωστα μερη και περιπετεια.
Να μην ξερεις τι σε ξημερωνει και να εχεις για μπουσουλα τον οριζοντα.
Tο πλοιο ηταν σχεδον αδειο παροτι ημασταν στη μεση του καλοκαιριου. Προφανως λιγοι ειναι οι τρελοι που θελουν (και μπορουν πλεον!) καταμεσης του καλοκαιριου να φυγουν απο Ελλαδα. Φανταζομοαι οτι στην επιστροφη για Πατρα οι τουριστες θα κρεμονταν απο τα ρελια σαν τσαμπια!
Ετσι ομως τωρα ηταν καπως καταθλιπτικο το θεαμα -μονο ενα τσουρμο πιτσιρικια γερμανακια φτιαχνουν λιγο την ατμοσφαιρα και μου θυμιζουν οτι ο κοσμος φευγει σε διακοπες.
Ο Νορβηγος φιλος Ole μου εστειλε μηνυμα, φτιαχοντας μου τη διαθεση: ο καιρος εκει πολλα υποσχομενος: ηλιος και 21 βαθμοι σημερα, το μεγαλυτερο που ειχαν δει λεει μεχρι τωρα!
Τωρα τι του λες;
Η νυχτα επεσε σιγα σιγα και εγω αρχισα να ψαχνω ενα μερος να την πεσω. Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Στο σαλονι, τηρωντας τις ενδοξες θαλασσινες παραδοσεις, το αircondition δουλευε τερμα γκαζια: οι θερμοκρασιες μπορει να χαροποιουσαν εναν πιγκουινο αλλα οχι εμενα.
Απο την αλλη το καταστρωμα ηταν ζεστο αλλα τα πλαστικα παγκακια δεν τα ελεγες ακριβως και ιδανικα για υπνο. Λαγοκοιμαμαι δυο ωρες με τα φωτα φθοριου στα ματια και σηκωνομαι. Επιστροφη στο σαλονι οπου βρισκω μια καπως ευρυχωρη καρεκλα και κοιμαμαι σαν τελικο σιγμα. Superfast και υπνος ...ελευθερας βοσκης δεν πανε μαζι.
Το πρωινο ξημερωσε με εναν λαμπρο ηλιο να ανατελλει πανω απο τη θαλασσα. Μοναδικο θεαμα να σε ξυπναει κατι τετοιο...
Σηκωθηκα και βγηκα στο καταστρωμα. Πηρα τον κλασσικο βαπορισιο καφε και αραξα σε μια μερια να απολαυσω τη στιγμη. Στο MP3 οι#
Starsailor#και οι#
Oasis#(κλικ ντεεεε!) εφτιαχναν το ιδανικο soundtrack της μερας:
"Man I must have been blind
To carry a torch
For most of my life
These days I'm hanging around
You're out of my heart
And out of my town..."
Αραχτος στο καταστρωμα, με το#
Zen and the art of Motorcycle Maintenance#ανα χειρας, υπεροχος ηλιος, ζεστη, καφεδακι, μουσικη και κατω στο γκαραζ η Αυρα πανετοιμη να περιμενει να φυγουμε!
Η Τελεια Στιγμη...
Σε λιγο το πλοιο πιανει λιμανι στην Ancona. Τι μας περιμενει καλη μου;
