[Vagelis Gar]

Ήδη πήρατε μια καλή δόση από την ανάρτηση του Θάνου ΕΔΩ,
και τις απαντήσεις του Αποστόλη και του Φώτη στο παρόν θέμα.

Ας καταθέσω και εγώ την δικη μου εμπειρία, όπως έζησα και όπως είδα μέσα από τη δική μου ματιά την Κυριακάτικη βόλτα.

(λόγω το ότι γίνεται αντιγραφή από το blog μου έχω προσθέσει μαζί με τις δικές μου και κάποιες φωτογραφίες από τα παιδιά)

Μερικά πράγματα στη ζωή είναι πραγματικά ανεξήγητα...
Είμαι πάνω στη σέλα της "γριάς" μου για πάνω από 10 χρόνια και κάθε φορά, αυτό που νιώθω από την στιγμή που θα σκεφτώ μια διαδρομή ή έναν προορισμό μέχρι και την στιγμή που θα γυρίσω το κλειδί στη μίζα, είναι τόσο έντονο και μαγικό σαν να είναι η πρώτη μου φορά...

Το οδοιπορικό που θα διαβάσετε παρακάτω έχει αρκετές ιδιαιτερότητες και συγκρίνοντάς το με προηγούμενα οδοιπορικά μου ελάχιστες ομοιότητες. Θα ήταν κουραστικό να αναλύσω τι ακριβώς εννοώ, ίσως κάποιοι που παρακολουθείτε τα ταξίδια μου να καταλάβετε.


Ενναλακτικά σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τον τίτλο
"14 Νοματαίοι στα Χιονισμένα Ελληνικά Βουνά"
αλλά τελικά το
"Που Πάμε Ωρέ;"
νομίζω πως "δένει" πιο αρμονικά με την ιστορία που ακολουθεί.
Μια μικρή γεύση



Σκεφτείτε πως ανοίγετε τον λογαριασμό σας στο Facebook και στα προσωπικά σας μηνύματα διαβάζετε αυτό:
" Παλικάρια, η Κυριακή έφτασε, άντε να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά.
Σας στέλνω τη διαδρομή της ημέρας. Αν έχετε οποιαδήποτε απορία έρχεστε και θα σας λυθεί .
Λοιπόν 1ο σκέλος Τρίκαλα - Κρανεά
Από εκείνο το σημείο έχουμε 2 επιλογές.
Η πρώτη είναι αυτή με περίπου 30 χιλιόμετρα χωμάτινης διαδρομής, την οποία προτείνω να ακολουθήσουμε αν και εφόσον όλα τα παιδιά που θα 'ερθουν έχουν τα κατάληλα μηχανάκια. (το κομμάτι προς Τρίκωμο δεν ισχύει)
Η εναλακτική είναι αυτή (περίπου 45 χιλιόμετρα άσφαλτος)
Στο χωριό Σπήλαιο μπορούμε να πιούμε το καφεδάκι μας. 6 χιλιόμετρα πιο μακριά υπάρχει η γέφυρα της Πορτίτσας όμως ο δρόμος είναι χωμάτινος. Προτείνω λοιπόν κάποιοι από εμάς να κατέβουν προς τη γέφυρα και αν ο δρόμος είναι καλός να κατέβουμε και οι υπόλοιποι.
Από εκεί φεύγουμε για Περιβόλι και Βωβούσα. Στο Περιβόλι στην πλατεία μπορούμε να φάμε το κατιτίς μας (ότι έχει φέρει ο καθένας μαζί του).Ακολουθούμε αυτή τη διαδρομή.
Συνεχίζοντας και με το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μπορούμε να πάμε από εδώ (αν έχουμε χρόνο μπροστά μας)
Ή από εδώ (πιο ξεκούραστα)

Τα χιλιόμετρα πάνω κάτω είναι κοντά στα 400 (βάζω λίγα παραπάνω γιατί όλο και κάποια ####### θα κάνουμε χαχαχα)
Ο καιρός θα είναι καλός (με λίγο κρύο το πρωί και ίσως λίγη βροχούλα αργότερα)
Ραντεβού στις 8 μπροστά στο κολυμβητήριο (Ε.Ο Λαρίσης - Ιωαννίνων)
Πάρτε μαζί σας φαγητό
Το πρωινό καφεδάκι Hand made by me
Σημαντικό......Όλοι λίγο πολύ έχουμε την τρέλα μας με τις φωτογραφίες οπότε όπως καταλαβαίνετε θα υπάρξουν αρκετές στάσεις για την φωτογράφηση των " μοντέλων"
Επίσης σημαντικό......μάλλον θα είμαστε 12-15 μηχανάκια οπότε προτείνω να υπάρξει leader και σκούπα ώστε να είμαστε πιο συντονισμένοι. (δεν αναλαμβάνω τίποτα από τα δύο, θέλω να είμαι ελεύθερος για να φωτογραφίζω)
Και το πιο σημαντικό όλων......
ΦΕΡΤΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ"

Το συγκεκριμένο μήνυμα στάλθηκε στους:

Σωτήρης (BMW LT 1200, Βόλος)
Θοδωρής (Suzuki V-Strom 650, Βόλος)
Θάνος (BMW GS1150 ADV, Λάρισα)
Μιχάλης (BMW GS800, Λάρισα)
Μάνος (BMW GS1200ADV, Λάρισα)
Παύλος (Yamaha Super Tenere 750, Λάρισα)
Χρήστος (BMW GS1200, Λάρισα)
Γιάννης (Honda Africa Twin 750, Καρδίτσα)
Φώτης (Honda Transalp 650, Τρίκαλα)
Αποστόλης (Aprilia Caponord 1000, Τρίκαλα)
Σωτήρης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Βαγγέλης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Σπύρος (Suzuki V-Strom 650, Τρίκαλα)
και η αφεντιά μου

Το πρωϊ της Κυριακής λίγο μετά τις 08:00 ήρθε η απάντηση...
14 μοτοσυκλέτες από όλη την Θεσσαλία έτοιμες να ταξιδέψουν και να περιηγηθούν στις ομορφιές του τόπου μας.
Η Πίνδος για ακόμη μια φορά άνοιξε την αγκαλιά της (λίγο αγριεμένη αυτή τη φορά) και ήταν έτοιμη να μας υποδεχθεί για να μας ξεναγήσει στα πενέμορφα τοπία της.

Καθιερωμένο πλέον το πρωϊνό μας καφεδάκι χειροποίητο όπως έγραφα και στο μήνυμα.
Η αγωνία μου είχε να κάνει με το γεγονός πως ΠΑΝΤΑ ξεχνάω κάτι από τα σύνεργα και αναγκαζόμαστε να φτιάχνουμε τον καφέ μας είτε χωρίς μπρίκι (σε κεραμικές κούπες), είτε να τον πίνουμε χωρίς ποτήρια (σε κομμένα πλαστικά μπουκαλάκια), είτε σκέτο. Το σημαντικό είναι πως πάντα τον απολαμβάνουμε λίγο πριν ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας. Αυτό δεν είναι που μετράει άλλωστε?

Με τον Σπύρο φτάσαμε σχεδόν μαζί στο σημείο συνάντησης (λίγο πριν τις 08:00)

και προσφέρθηκε να βοηθήσει στην παρασκευή του καφέ.

Καφετζήηηηηης?


(φωτογραφία Φώτη)

Έφτασεεεεεεεεε !!!

(φωτογραφία Φώτη)

Σε λίγα λεπτά άρχισαν να φτάνουν και οι φίλοι από την Λάρισα...




αλλά και τα παιδιά από το Βόλο μαζί με τον Βαγγέλη.