Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι ότι γνωρίζαμε τον αστυνομικό της γειτονιάς μου κι εκείνος μας ήξερε όλους με τα μικρά μας ονόματα... αργότερα είδα τη γειτονιά μου να φλομωνει από τα δακρυγόνα, διότι είναι βαρετό να συνοδευεις το μαύρο μπλοκ, τροχάδην το εγκαταλείψεις και στήνεται μπροστά του για να αρχίσει η γιορτή με κροτους και με λάμψεις... είδα και το παλικάρι της ΔΙΑΣ να μου προσφέρει τη βοήθεια του για περάσω το καρότσι του μωρού πάνω από αυτοκίνητα που εμπόδιζαν την πρόσβαση στο πεζοδρόμιο...
και σιχτιριαζομαι με τους γιατρούς που εκμεταλλεύονται τους ασθενείς....
καλύφθηκες ΤΕΟΣΣ; άλλη φορά γράφε ευθέως.
ούτε να αγιασεις δε σε αφήνουν!
|