Μέρα 16
Schlitters - Krimml - Zell am See - Salzburg
200 χιλιόμετρα περίπου
Ξυπνήσαμε, ήπιαμε τον καφέ μας βλέποντας τα σύννεφα να μας προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθούσε και μαζευτήκαμε να φύγουμε!
Παρόλο τον κακό καιρό που ήμουν σίγουρος πώς θα είχε. είχα ένα φοβερά αισιόδοξο προαίσθημα γι αυτή τη μέρα... και τελικά δεν έπεσα καθόλου έξω...
Φορέσαμε τα αδιάβροχα πριν ξεκινήσουμε και επιβεβαιωθήκαμε αφού μετά από 5 λεπτά ξεκίνησε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Και δε σταμάτησε ποτέ να βρέχει με τέτοια μανία εκείνη τη μέρα...
"Κάπως έτσι είναι τα περισσότερα σπίτια στα χωριά της Αυστρίας"
Και αφού οδηγήσαμε μέσα στην έντονη βροχή για καμιά ώρα και πληρώσαμε 5 ευρώ διόδια για έναν μέτριο δρόμο, ξεκινήσαμε να βλέπουμε στο βάθος τον καταρράκτη, όσο φαίνεται από το τελείωμα του δηλαδή, μιας και ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κρύβεται πίσω από το βουνό.
"Όχι, δεν είναι στη Μόρντορ όπως είπε και ένας φίλος"
"Travelling we build our memories"
Φτάνοντας στη βάση του καταρράκτη είδαμε ότι υπάρχουν πολλοί σαλεμένοι μηχανόβιοι που γυρνάνε χωρίς να υπολογίζουν καιρό!
Παρκάραμε λοιπόν κι εμείς και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τον καταρράκτη, αλλά επειδή κανένας μας δεν είχε ομπρέλα περπατάγαμε με τα κράνη μέσα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο και μας κοιτούσαν όλοι περίεργα αφού ήμασταν σαν χούλιγκανς.
Τα παιδιά κάτσανε για καφέ μετά από λίγο κι εγώ συνέχισα να περπατάω κανά μισάωρο για να φτάσω λίγο ψηλότερα ώστε να έχω καλύτερη θέα προς τον καταρράκτη αλλά στο τέλος με πόνεσε ο αυχένας μου από το κράνος...
Η βροχόπτωση όμως ήταν πραγματικά δυνατή και αν έβγαζα το κράνος δε θα μπορούσα να το ξαναβάλω μετά αφού θα ήταν βρεγμένο...
Ποτέ δε σταμάτησαν να με κοιτάνε περίεργα, στο τέλος είχε αρχίσει να έχει πλάκα!
Παρόλο τη δυνατή βροχή πάντως, το πάρκο είχε πολύ κόσμο που την αψηφούσε...
Κάποιες φωτογραφίες του καταρράκτη ανεβαίνοντας το μονοπάτι που είναι δίπλα του, βάλτε fullscreen και σας υπόσχομαι να σας μεταφέρω εκεί (κρίμα να μην έχω και ήχο όμως...):
Το μονοπάτι αυτό συνεχίζει μέχρι την κορφή του καταρράκτη αλλά θέλει γύρω στις 3 ώρες περπάτημα για να φτάσεις... δυστυχώς δεν το ήξερα αλλιώς σίγουρα θα είχα αφιερώσει μία μέρα εκεί. Η φύση είναι σαν τροπικού δάσους σε κάποια σημεία του πάρκου.
Καθίσαμε να φάμε κάτι σε ένα φτηνό (περιέργως) τουριστικό μαγαζί στον καταρράκτη και να ζεσταθούμε λίγο...
Η θέα από το μαγαζί απαράμιλλη
"πάντα μου αρέσουν οι τυχαίοι άνθρωποι για μοντέλα"