Βάλε και τον Λάμπρο τον ορειβάτη . . . ναι εκείνον που λέει τις ειδήσεις.
Εμείς οι πολίτες της συμπρωτεύουσας, αύριο το πρωί, θα κάνουμε κάνα ΓΡουπάκι; ή πυρ κατά βούληση;
Υπολογίζω, κοντά στις 09:00 να είμαι στον αυχένα (ΤΙΤΑΝ) και να περιμένω ένα μείγμα ΣιατινοΑθηναίων
κάτι ΦιατοΜπεμέκες-δες;;; ένα κουρσάκι από Σιάτιστα κι ένα μηχανάκι από Αθήνα;;; Δεν ξέρω πως να το διατυπώσω
. . . ααα! και τον Λάμπρο.
Το πρόγραμμα έχει ώς εξής:
09:00 Άφιξη στον αυχένα.
09:01 Βγάζω το κράνος
09:02 Κοιτάω δεξιά-αριστερά, μπρος-πίσω, αν έχει φτάσει κάποιος άλλος πιο νωρίς από εμένα.
09:03 Εντοπίζω τον Λάμπρο, να έχει κρυφτεί πίσω από ένα πασσαλάκι, ψάχνοντας για σκιά και τρομοκρατημένο από την κίνηση και τον θόρυβο των φορτηγών.
09:06 καταφέρνω να τον καθησυχάσω.
09:10 Επιτέλους, διάλειμμα για τσιγάρο . . .
09:11 Ανακαλύπτω πως το τελευταίο πακέτο το αγόρασα τον Απρίλιο του 1990 και είναι άδειο.
09:12 Μετά από πολύ σκέψη, κάνω τράκα από τον Λάμπρο.
09:15 Αναχωρούμε βιαστικά για τα Σέρρας . . . η βελόνα του κοντέρ έχει κολλήσει στα 130 χιλ/ω
Τη χτυπάω με τα δύο δάχτυλα και με ανακούφιση τη βλέπω να φλερτάρει με το 70 χιλ/ω
09:20 Δέχομαι τηλεφώνημα από το Νάκο: "Αδερφάκι μ' σε 5 λεπτά είμαστε εκεί... θα μας περιμένεις; "
Κοίταξα το ρολόι . . . είναι αργά, σκέφτηκα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Έπρεπε να διαλέξω, να περιμένω το Νάκο και μετά να ψάχνω καμιά μέρα τον Λαϊλιά;
ή να τον γράψω στα κουρδουμπούλια μου και να πάω να συναντήσω τον Κορνήλιο;
Η ζωή είναι σκληρή