Όπως βλέπετε ήταν αρκετό ένα της βλέμα να με κάνει να αναθεωρήσω τις τάσεις φυγής και έκατσα άλλες δυο μερούλες στο Κισινάου.Μου γνώρισε και την υπόλοιπη παρέα της οπότε ούτε καν σκέφτηκα να φύγω.Τότε υπήρχαν εδώ δουλειές,αν ήμουν όπως σήμερα(στο θέμα δουλειάς) θα ΄χα άλλες προτεραιότητες από κείνη τη στιγμή στη ζωή μου.Η ζωή πολύ φτωχή στη Μολδαβία και αρκετός πληθυσμός ψάχνει να φύγει.Ο λόγος που δεν μιλάνε αγγλικά είναι ότι δεν θα χρησιμεύσει σε κανένα και πουθενά.Η μόνη γλώσσα που μαθαίνουνε είναι τα Ρουμάνικα μιας και αρκετό εργατικό δυναμικό απορροφά η αναπτυσσόμενη Ρουμανία.
Ο μισθός που παίρνανε τα παιδιά ήταν 250 ευρώ έκαστος.Πληροφορικάριος αυτός,ασκούμενη νομικός η κοπέλα.
Άποψη για την πρωτεύουσα της Μολδαβίας.Θύμιζε Ελλάδα του παρελθόντος με τα ασβεστωμένα δέντρα σε μια από τις κεντρικές πλατείες της πρωτεύουσας.
Τετάρτη πρωί λοιπόν 8 Ιούνη 2011 και ξενινάω την επιστροφή.Έπρεπε να περάσω από Ρουμανία,Βουλγαρία και
μετά από ολονύκτια οδήγηση είδα την άνωθεν πινακίδα πιο ευτυχισμένος από ποτέ.Πέρασμα από κερκίνη και κατέβασμα για λάρισα!Άφιξη-ξεκούραση και απ΄ευθείας
για μπανάκι θάλασσα.
Σας ευχαριστώ όλους για την ανάγνωση,εν αναμονή νεότερου ταξιδιωτικού
και χάρηκα που απάντησαν παλαιότεροι γνώριμοί μου.
Καλά χιλιόμετρα μια που το καλοκαιράκι έφτασε.
