Η ώρα περνούσε και το γλέντι σχόλασε.Πέριμέναμε να έρθουν να μας παραλάβουν.Να πώ σε αυτό το σημείο οτι σε όλο το ταξίδι είχαμε απρόοπτα άλλοτε καλά άλλοτε οχι τόσο,όμως τίποτα δεν μας βγήκε σε κακό.
Ήρθε λοιπόν ο ιδιοκτήτης του camping να μας παραλάβει,ο Ισμαήλ μια γλυκιά φυσιογνωμία φυλήσυχου ανθρώπου φορώντας το φέσι του και πήραμε τον δρόμο για το camping.
Πηγαίναμε πηγαίναμε πηγαίναμε και δεν φτάναμε.Είχαμε διανύσει σχεδόν 50χλμ. όταν η ταμπέλα στα διόδια που περιμέναμε έλεγε 14χλμ. για Sfax.Άρχίσαμε να του κορνάρουμε για το που πάμε και μας έλεγε φτάνουμε φτάνουμε...
Τελικά μετά από περίπου 70χλμ. φτάσαμε στο χωριό Ellouse που εκεί ήταν το camping-ξενοδοχείο.Τελικά μας εξήγησε φτάνοντας οτι ήταν στην επαρχία Sfax και οχι στην πόλη όπως υπολογίζαμε.Αρκετά κουρασμένοι αρχίσαμε να το διακωμοδούμε και εννοείτε ούτε σκέψη να φύγουμε για Sfax γιατί είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει.Η αλήθεια είναι οτι αποζημιωθήκαμε απο την θέα του ξενοδοχείου που ήταν πάνω στην θάλασσα και απο την φιλοξενία του Ισμαήλπου μέχρι και το αμάξι του έβγαλε από το parking του για να βάλουμε τις κυρίες μας.
Μας ετοίμασε γεύμα με ψάρι στα κάρβουνα μας έφτιαξε ωραίο ναργιλέ και μας περιποιήθηκε όσο δεν έπαιρνε.Εκεί γνωρίσαμε και ένα ζευγάρι Γερμανών (συνταξιούχων δασκάλων)φιλικότατωνπου είχαν επισκεφτεί την Τυνησία 24 φορές παρακαλώ με ένα θηρίο τζίπ που είχαν και περίπου ανάλογες την χώρα μας.Πραγματικά έδειχναν να συμμερίζονται την κατάσταση που βιώνουμε λόγω της κρίσης που αναλύσαμε και εκτενώς,μας υποστήρηξαν και μας είπαν υπομονή.Επιπλέον μας έδωσαν πληροφορίες για τους επόμενους προορισμούς μας στην Τυνησία.
Μετά απο μπόλικη κουβέντα και χαλάρωμα ήρθε η ώρα της αναύπαυσης......
To be continued........
*Συνέχεια στο post 661 σελίδα 67*