Η αλήθεια είναι μια και δυσβάσταχτη. Τα BMW GS τα γλυκοκοιτάω εδώ και πολλά χρόνια. Άλλες περιόδους με περίσσιο πάθος, άλλες με μικρότερο. Μην έχοντας εμπειρία από μοτοσυκλέτες και κίνηση σε αστικούς ρυθμούς, πήρα ένα μεγάλο σκούτερ. Παρά το γεγονός ότι χρόνια ασχολούμαι με το ΜΤΒ και σποραδικά με το enduro οι 2 ρόδες εμπρός μου έδιναν αίσθηση ασφάλειας. Πλασματική; Ευτυχώς στα 40.000χλμ (σε 2.5 χρόνια) δεν χρειάστηκε να μάθω.
Ώσπου, κανά 2 αναπνοές μετά τα πρώτα άντα μου με βάρεσε κατά κούτελα η αρρώστεια. Ήταν ένα μεσημέρι, που είχα ένα κενό και πέρναγα μπροστά από μια έκθεση BMW. Βρε λέω, δεν κατεβαίνω να χαζέψω; Μια και δυο, παρκάρω το σκουτερ, βγάζω κράνος μπουφάν γάντια και μπαίνω μέσα. Και την βλέπω. F700GS. Χαμογελαστή, μου έκλεινε το δεξί μάτι. Παίρνω προσφορά και πάω πάλι στο σκουτεράκι. Μπά λέω, δύσκολοι καιροί. Το σκούτερ δύσκολα θα φύγει στα λεφτά που θέλω.
Και χτυπάω μια αγγελία στο car.gr. Μόλις ένα μήνα μετά, βρίσκομαι στο Συγκοινωνιών για να κάνω τη μεταβίβαση. Χωρίς πολύ κόπο και άγχος βρέθηκε αγοραστής, μετρητά, το ποσό που θέλω. Και εγώ βρέθηκα να επιστρέφω στο γραφείο με ταξί έχοντας στα χέρια κράνος και ένα μπουφάν (έκανε και ζέστη).
Την επόμενη μέρα ξανά, να σου ο δικός σου έξω από τις πωλήσεις της BMW. Ναι γειά σας, ενδιαφέρομαι για το F700GS...Με την τσέπη γεμάτη...
Και τώρα περιμένω το ασημένιο μηχανάκι να έρθει....
Καλώς σας βρήκα.
(φαντάσου δικέ μου να'χα και δίπλωμα......-για τους γνωρίζοντες)
