Η καταπόνηση φτάνοντας ήταν μεγάλη.Οι ζελατίνες απο τα κράνη παρέδωσαν πνεύμα απο την αμμοβολή που είχαμε φάει και εμείς μην έχοντας πολύ κουράγιο να ψάξουμε ξενοδοχείο σχεδόν στο πρώτο που βρήκαμε μπήκαμε μέσα.Μακράν το καλύτερο που είχαμε μείνει.
Το ελιξήριο ευεξίας μας εκείνη την στιγμή ήταν μπύρες και βουτιά στην δροσερή πισίνα.
Ήταν ήδη αργά το απόγευμα χαλαρώσαμε,φάγαμε και ήρθε η ώρα της ανάπαυσης του πολεμιστή.....
To be continued......