[nkavoura1970]

Η χαρα του ορεινου δρομου ομως δεν κρατησε για πολυ. Την επομενη κι ολας μερα κυριακη βρεθηκα μπροστα στα κλειστα συνορα της τασιαντα και για να μη γυρισω 60 χλμ πισω προσπαθησα να βρω ενα δωματιο για νοικιασμα. Το συμπαθητικο ζευγαρι ηλικιωμενω μου προσφεραν τον ροζ δωματιο της παντρεμενης πια κορης τους με φιλεψαν μου κρατησαν συντροφια ολο το απογευμα την αλλη μερα το πρωι με σταυρωσαν για το δρομο αλλα κυριως δεν δεχτηκαν ουτε ρουβλι. Καποια στιγμη μαλιστα με αφησαν εβαλαν τα καλα τους και βγηκαν να σουλατσαρουν στα 300 μετρα μεχρι την κατεβασμενη μπαρα του φυλακιου. Ειπαμε: "αθλια ζουμε αλλα την κυριακατικη βολτα μας δεν τη χανουμε με τιποτα". Ηταν απο τα πιο ζεστα βραδυα του οδοιπορικου μου αυτο.