[jtnakos]

Τα πρώτα χιλιόμετρα Α Π Ο Η Τ Ε Υ Τ Ι Κ Α , με πολλές λακκούβες , πολλά χώματα και ΠΑΡΑ πολλά χαλάσματα ο δρόμος εντάσσοντας με στους απογοητευμένος της Τρανσαλπινας μιας και ήταν ένας από τους ταξιδιωτικούς μου σκοπούς..
Αν είναι έτσι και το Τρανσφαγκαρασαν σκέφτομαι άνθρακας η απόδραση..μη ΦΌΒΟΥ λέω και συνεχίζω με τα δόντια αρκετά σφιγμένα..

Στη μέση της διαδρομής όμως τα βλέφαρα μου είχαν άλλη άποψη μιας και κατέβαζαν κουρτίνες με το παραμικρό, γιαυτό χωρίς δεύτερη σκέψη στο πρώτο φυσικό κιόσκι κάνω αριστερά

το παγκάκι που με αγκάλιασε

και η θέα που είχα όταν ξύπνησα

Βάζω την μπουμπού στον στάντ και αρχίζω και συμμετέχω και εγώ ενεργά στην συναυλία που δίνουν τα πουλάκια με το γλυκό θρόισμα των φύλλων, όμως εγώ κρατάω το ίσο .
Κάποια στιγμή μέσα στο λήθαργο μου, ξυπνάω από το δικό μου ροχαλητό και καμία 10ρια βήματα ποιο δίπλα 3 φίλοι να γελάνε..Δεν πτοούμαι και σε κλάσματα δευτερολέπτου τους ξανά προσφέρω απλόχερα το γέλιο..